Ciekawy projekt filmowy HBO, choć raczej w całości jedynie dla smakoszy kina artystycznego. 16 filmowców i 14 krótkometrażowych produkcji. Bez narzucania formuły, treści. Łączy je jedno - powstały w czasie pandemii. Każdy z nich miał robić to bez wielkiej ekipy i miał na to 4 tygodnie.
Czasem ten filmy są dość proste - wystarczyło włączyć kamerę i rejestrować samo życie. I szczerze mówiąc jak dla mnie większość z nich na tym wygrywa. Liczy się bowiem pomysł, szczerość. Gdy wyobraźnia zostanie uwolniona i człowiek ma ochotę pobawić się w proroka, demiurga, filozofa, który chce głosić jakieś swoje teorie, robi się niestety chwilami dziwnie.
Wspomnienia, przypadkowe zdjęcia, rzeczywistość i reżyserowane sceny tworzą ponad dwugodzinną mozaikę.
Znani i mniej znani. I niby to tylko ciekawostka filmowa, to również pewien znak naszych czasów. Pewnie gdyby nie przymusowa kwarantanna trudno by ich wszystkich było zebrać.
Jest trochę humoru i szaleństwa (Xawery Żuławski, Mariusz Treliński), jest bardzo prywatnie, domowo, rodzinnie i intymnie, część nawet nagrywa komórką, ale nie brakuje też bardziej artystycznych wizji, które wychodzą na zewnątrz, pokazują przyrodę, którą jakby na nowo odkrywaliśmy, tęskniąc ogromnie.
Dla mnie najciekawsze miniatury to:
Na pewno mocno poruszył otwierający całość Jerzy Skolimowski - obrazy wyludnionych ulic Sycylii i zestawienie tego z dźwiękami życia, które jeszcze przed chwilą się toczyło.
Jacek Borcuch, który pokazał swój dzień urodzin, który spędził w samotności. Telefony, kwiaty i ściany, w których był zamknięty. Kapitalny pomysł.
Renata Gąsiorowska świetną metaforą z kurami, pod skrzydłami których można znaleźć bezpieczeństwo. Wykorzystanie animacji tej bajkowej formuły bardzo na plus!
Paweł Łoziński postanowił nagrywać przypadkowe rozmowy z przechodniami ze swojego okna. Wyszło świetnie!
Małgorzata Szumowska/Michał Englert wychodząc od symbolu okna zaproponowali cudowną wędrówkę na łono natury.
Jan P. Matuszyński - pokazując swoją rodzinę, rozmowy z bliskimi na temat przyszłości, obaw i tęsknot, ale w warunkach wydawałoby się prostej codzienności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz