Salto is the king i Connection, czyli pasja i harmonia

Cykl Jack Wolfskin Lądek Film Tour, czyli comiesięczne pokazy filmów o górach w kinach Polski podobno jeszcze powróci na jesieni, a ja już się na to cieszę. Nie wiem czy filmy oglądane na platformie filmygorskie.pl sprawiłyby mi tyle frajdy, co na sali kinowej, gdy siedzę z pełną salą pasjonatów.
Czasu na notki coraz mniej, więc dziś bardzo króciutko - dwa filmy, jeden czeski, drugi słowacki, ale oba bardzo na plus. I nie chodzi tym razem o same zdjęcia, choć przy użyciu dronów teraz coraz większe cudeńka można kręcić. Pasowała mi przemyślana struktura obu filmów, fajne połączenie wywiadów z bohaterami i scen z samych realizacji ich projektów. Oba nie tylko różne jeżeli chodzi o trudność, czas trwania, ale i pewnego rodzaju podejście i to też było fajne.
Salto is the king to relacje z kilku wypraw pasjonatów kanioningu, którzy uczynili sobie za wyzwanie zjazdy z najwyższych wodospadów na Ziemi. Wyobraźcie sobie dziką dżunglę, niedostępne tereny, a potem blisko 1000 pionowej skały... Adrenalina, ale i cholerne ryzyko, bo tu przynajmniej jedna ofiara śmiertelna, a druga ciężko ranna. A mimo to wciąż pcha ich do kolejnych projektów. I to nawet jeżeli jeden z ekipy to starszy już facet poruszający się o kulach - nic to, ważne że to pasjonat, który nie odpuszcza i człowiek, który raz już dokonał zjazdu po największym wodospadzie świata.
Robi wrażenie! Choć cholera, naprawdę trzeba być świrem, żeby nawet zgony nie zniechęcały przed rezygnacją.
Connection ma zupełnie inny klimat i innego ducha. To film nie tylko o wyczynie sportowym, ale i radości z jego przygotowywania. Nie chodzi nawet o samo ukończenie bez błędu przejścia po linie między szczytami, ale spróbowanie tego, odetchnięcie tą niepowtarzalną atmosferą jaką daje to doświadczenie. A dokonuje tego grupa ośmiu kobiet z Francji, Czech, Kanady, Niemiech i USA.
Dwie skalne wieże na pustyni koło Moab, w amerykańskim stanie Utah i rozpięta przez nie między nimi taśma. Kilka dni przygotowań i realizacji, czas bycia razem, wspierania się i mierzenia się z wiatrem i własną słabością. Czy to łatwe - chodzenie po linie nad przepaścią? Pewnie nie, ale zadbały o to, by było to bezpieczne i czerpią z tego jak najwięcej frajdy. Nie robią nic na siłę i to też jest fajne.
Polecam równie mocno!