Notatnik kulturalny: Co na scenie, co w słuchawkach, czyli uczta dla duszy w roku 2025

Pierwsze z tegorocznych podsumowań na Notatniku.

Teatr i muzyka.

W każdej chwili możecie sięgnąć też do poprzednich lat, gdzie pod koniec grudnia robię podobnie podsumowania. Może znajdziecie dla siebie tam coś ciekawego.
Co roku powtarzam - nie śledzę na bieżąco wszystkiego co pokazuje się w sklepach, nie biegam regularnie na koncerty i do teatrów. Po prostu szukam do tego okazji - w jednym roku będzie tego więcej, w innym mniej. I nie zawsze będą to rzeczy super nowe. Wszystko w zależności od impulsu, od nastroju. Za to mogę obiecać że jest różnorodnie, bo sięgam nie tylko po tytuły bardzo znane, podobnie i na spektakle zdarza się zaglądać na sceny bardzo kameralne albo oglądać spektakle wystawiane przez grupy pół amatorskie.

Jest to więc przegląd subiektywny tego o czym udało się napisać w roku 2025 (nie ukrywam że jeden dobry spektakl dopiero zostanie opisany w pierwszych dniach stycznia, mimo że widziałem go kilka dni temu).
Na początek teatr.

51 spektakli. Dużo? Dla mnie mało, bo bywały lata dużo obfitsze. Na końcu będziecie mieli spis wszystkich przedstawień o których pisałem, do odgrzebania też jest kilka tekstów M na blogu, których na mojej liście niestety nie ma, bo oglądała je sama.

Odczucia - to był kolejny rok, w którym staraliśmy się często zaglądać do Akademii Teatralnej i polecam to doświadczenie każdemu. Niedrogie bilety, pasja, zaangażowanie i dobre pomysły!
Choć ostatnio częściej zdarzają nam się też zawody, tam też widziałem moim zdaniem jeden z najlepszych spektakli tego roku.

Za rzadko niestety korzystam z zasobów Teatru Telewizji, a przecież zarówno w pokazach na żywo, jak i w tych archiwalnych można znaleźć prawdziwe perełki. Mianujom mie Hanka - Teatr Korez to rzecz absolutnie fenomenalna, powrót do telewizyjnej dramaturgii Smarzowskiego, czyli Winny albo ciekawy W imię Jakuba S. to tylko przykłady.

Najczęściej oglądam zespoły warszawskie, ale staram się szukać okazji do tego, by na wyjazdach też bywać w Teatrze albo na różnych przeglądach wybierać to co wydaje mi się ciekawe z zaproszonych spektakli z Polski (i zagranicy w tym roku). Najbardziej polecam Festiwal Epifanie, który jak dotąd raczej teatralne mnie nie zawodził. W tym roku duże wrażenie zrobił m.in. Teatr Wybrzeże z Ciemności kryją ziemię .

To czas sporych zmian w wielu teatrach warszawskich - nowe dyrekcje, repertuary m.in. w Dramatycznym, Wielkim, Współczesnym, ale daję sobie jeszcze trochę czasu by spróbować tego z czym mi będzie po drodze. W tym ostatnim udało się zobaczyć ostatni spektakl w reżyserii Englerta czyli Vanitas i nie ukrywam że chciałbym by zachowano podobny klimat w repertuarze, czyli trochę rozrywki i trochę treści do przemyślenia.
Wśród rzeczy interesujących moim zdaniem warto wymienić z Teatru Ateneum nową wersję Belfra z Przemysławem Bluszczem oraz ich jedną z ostatnich premier czyli Grupa krwi.

W teatrze Polonia (i Och-Teatrze) bywałem dość często, ale o ile Żar uważam za rzecz wybitną (choć bardzo klasyczną) to już z Extasy Show niekoniecznie mi po drodze. Ciekawe jestem więc kolejnych premier tego sezonu.

Z rzeczy lżejszych raczej niewiele naprawdę zachwyca, może nie mam szczęścia. Warto jednak wybrać się moim zdaniem na Terapię dla par. Świetnie bawiłem się na Siódemka. Szos polskich królowa ale zdaje się Teatr Ochoty już tego nie będzie grał, trochę zmienia formułę.

Niektóre spektakle są trudne do upolowania, są niczym meteory, na które
warto polować, szczególnie jeżeli nie są związane z żadną stałą sceną - dobry przykład Wściekły pies naprawdę dobry monodram oparty na tekście Tochmana.

Ponieważ lubię oglądać na scenie ludzi ze starej szkoły aktorskiej, mistrzów, którzy obawiam się, że niestety wieczni nie będą, obok wspominanego Żaru, polecam też Niespodziewany powrót - można nie lubić Olbrychskiego, ale charyzmy odmówić mu trudno.

Ach, skoro narzekam że tak mało zachwytów w tym sezonie na deskach w kraju, to muszę wspomnieć o cyklu Na żywo w kinach (ja najczęściej oglądam w Multikinie) - tam nawet teksty wydawałoby się lekkie, banalne (np. Bądźmy poważni na serio), potrafią zachwycać detalami, scenografią, pomysłami reżysera i grą aktorską. National Theatre Live to rzecz, której nie potrafię odpuścić - z tego roku najwięcej emocji wzbudził chyba Inter Alia tych samych ludzi, którzy jakiś czas temu zachwycili mnie Prima Face.

No dobra czas ogłosić najlepszy spektakl, który widziałem w roku 2025.

Fanfary

To Ojciec obejrzany na niewielkiej salce w Collegium Nobilum, spektakl z którego wychodzi się w milczeniu, pewnego rodzaju wstrząsie emocjonalnym i estetycznym. Wizualnie, aktorsko, reżysersko, scenariuszowo - dla mnie po prostu perełka. Przeczytajcie notkę, tam więcej.

****

No i czas na podsumowanie muzyczne z Notatnika.

26 notek o płytach, 6 czy 7 o koncertach. Wydawałoby się skromniutko. To nie znaczy że nie słuchałem więcej muzyki, ale to akurat były rzeczy przesłuchane od początku do końca, po parę razy albo wydarzenia muzyczne które jakoś mocniej przeżyłem, a nie sytuacje gdy wpadłem na jakiś festyn na 20 minut i akurat ktoś grał...

Z płyt wybieram aż 3 rzeczy krajowe, jedną zagraniczną. Choć pewnie można by jeszcze wymienić takiego giganta jak David Byrne, który pojawił się z nowym materiałem, to jednak nie każdy powrót jest na tyle wyjątkowy, żeby materiał dorównał wcześniejszym dokonaniom. A tak moim zdaniem było w przypadku The Cure - Songs of a lost world. To był album który zostawiłem sobie do opisania w roku ubiegłym i został na cały rok, zastanawiam się nawet nad tym czy nie poszukać DVD z koncertami z tym materiałem.

Nie przestaję obserwować różnych projektów Mariusza Dudy i polecać ich każdemu, bo moim zdaniem to artysta, który w kraju jest mniej doceniany i znany niż za granicą. Jego kolejna solowa płyta Lunatic Soul - The world under unsun to kolejna dawka czegoś co można by nazwać world music, zdecydowanie jednak wciąż jest tu polska dusza i coś bardzo oryginalnego.

Jedno z większych zaskoczeń muzycznych - przecież ja się tak słabo znam na jazzie, nie do końca łapię takie klimaty, a jeżeli miałbym wskazać jeden krążek w tym roku, jeden zespół to zdecydowanie postawiłbym właśnie na Nene Heroine - 4 Jakie to jest ciekawe!

No i dokładam coś klimatycznego, do czego również moim zdaniem warto powracać - Wąsik Bartek - Pianorizon.

Jak widzicie mało w tym roku ciężkich brzmień, może to przypadek a może trochę zmieniają mi się gusta, nastrój mam trochę na inne rzeczy niż jakiś czas temu. Bo z koncertów też wybrałbym dwa raczej łagodne:
Klimatyczną Julię Pietruchę i Miuosha dla Muzeum Powstania Warszawskiego oraz mój zachwyt którego absolutnie nie przewidywałem - wpadłem na koncert "na chwilę" rowerem z domu, a zostałem do samiutkiego końca, żałując że tak krótko. Folk ale jakże energetyczny i jakże wypełniony wyjątkową wrażliwością - dzięki za to doświadczenie! Karolina Cicha&Patrycja Betley w ramach Piastowskiego Letniego Grania to o Was

W ciągu najbliższych dni jeszcze podsumowania filmowe i książkowe

A poniżej macie pełne listy płyt, koncertów i spektakli

Płyty o których pisałem w roku 2025

koncerty w roku 2025:

Spektakle obejrzane w roku 2025

Notatnik kulturalny

Strony

sobota, 27 grudnia 2025

Co na scenie, co w słuchawkach, czyli uczta dla duszy w roku 2025

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Łączna liczba wyświetleń

Obserwatorzy