Ano dlatego, że twórcy skupiają się nie tyle na opowiedzeniu nam o tym jak doszło do katastrofy, nie straszą nas jej rozmiarami, ale w skali mikro pokazują jej konsekwencje. Braki w zaopatrzeniu w sklepach, rosnące napięcie na stacjach benzynowych, tworzenie się zamkniętych i samowystarczalnych enklaw na wsi, gwałtownie malejąca wartość pieniądza... I w tym wszystkim zwykli ludzie, którzy chcą chronić swoją rodzinę, walczą o to, by zdobyć wodę, pożywienie, by znaleźć schronienie z dala od dużego miasta i zamieszek.
Nie jest istotne to co się wydarzyło - wiemy jedynie, że zapanował chaos i że służby nie panują nad zaprowadzeniem porządku. I to wystarcza. Proste sceny, których nakręcenie nie kosztowało zbyt wiele, ale to co widzimy przyprawia o ciarki na plecach, bo uświadamiamy sobie, że wiele nie trzeba, by wyzwolić w człowieku skrajne emocje. Chciwość, chęć uniknięcia zagrożenia, stan, który ktoś mógłby nazwać wyższą koniecznością i nagle znikają hamulce. Okazuje się, że kradzież, czy nawet morderstwo ktoś usprawiedliwia okolicznościami. System, który miał nas chronić, wali się i ludzie chcą sami zatroszczyć się egoistycznie jedynie o siebie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz