Adaś był zwyczajnym chłopcem. Miał swoje pragnienia, marzenia, ale… miał też niezwyczajną matkę. Taką raczej toksyczną. Taką, która zapewnia o miłości z jednej strony, a z drugiej strony kaleczy psychikę, niszczy marzenia, swoje zdanie przedkłada nad pragnienia dziecka. Upokarza, wyśmiewa i albo każe za to dziękować albo siebie przepraszać. Większa świadomość dorastającego dziecka styka się z porównaniami Adasia do nieobecnego ojca - podobno - nieudacznika, wytykaniem nieumiejętności, wyśmiewaniem pierwszych uniesień. „Adasiu, mama wie najlepiej”. Mama wie najlepiej jak i kiedy spać, co i jak jeść, jak się ubierać i co robić. Mama wie najlepiej co potrzeba „jej ukochanemu syneczkowi, temu niedorajdzie”. Im Adaś jest starszy, im więcej usiłuje mieć dla siebie przestrzeni życiowej, tym większego doznaje odrzucenia, pogardy przykrytej słowami rzekomej miłości.Psycholodzy twierdzą, że zdecydowanie trudniej leczy się rany zadane przez matkę. Adaś raniony od zawsze zaczyna jej nienawidzić. Ta nienawiść zaczyna nad nim panować, każda kobieta ma twarz jego matki. Do czego to doprowadzi, jak zmieni patrzenie na rzeczywistość młodego człowieka? Jak sobie poradzi w życiu i w którym miejscu będzie Adam kiedy stwierdzi: to koniec.
Trudny temat. Zaburzone relacje z matką czy innymi bliskimi osobami mogą skutkować różnymi, skrajnymi emocjami. Gniew może być skierowany do siebie lub na zewnątrz. Może skutkować złymi emocjami do całej płci.
Na scenie w rolę Adasia wcielił się Bartosz Goździkowski, który bardzo umiejętnie przedstawił dziecko i młodego mężczyznę zmuszonego do odpierania nienawistnych słów matki w dzieciństwie, a w latach późniejszych próbującego walczyć z głęboko ukrytymi i zadawnionymi urazami, emocjami i wspomnieniami. Jak sobie z tym poradził Adaś? Musicie zobaczyć sami.
W roli matki i każdej innej kobiety w życiu Adasia wystąpiła Aleksandra Kowalczyk. Płynnie przechodziła z postaci w postać, choć każda z nich była różna i wymagała innych emocji. Była podłą matką, dominującą urzędniczką wojskową, delikatną psycholog, pielęgniarką, zjawą i z każdą z tych ról poradziła sobie wyśmienicie. Widać, że autorka scenariusza, odtwarzając na scenie stworzone przez siebie postacie wie jak to powinno wyglądać. Brawo.
Minimalistyczna choć dobrze przemyślana scenografia oraz równie przemyślane kostiumy dopełniają całości tego spektaklu. Temat trudny, ale potrzebny. Do przemyśleń i refleksji. Jak usłyszeliśmy po wyjściu ze spektaklu: „nareszcie sztuka o czymś”.
Polecam
MaGa
Fotka z profilu Teatru na FB - dajcie im łapkę w górę
Teatr Druga Strefa – It’s over
Autor/scenariusz: Aleksandra Kowalczyk
Reżyseria: Bartosz Goździkowski i Aleksandra Kowalczyk
Scenografia: Sylwester Biraga
Kostiumy: Agnieszka Zadworna
Realizacja techniczna: Stanisław Czerwiński
Obsada: Bartosz Gożdzikowski i Aleksandra Kowalczyk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz