![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3HTytJEZ21_DX9glLtc81Hdaee1S3p46oNzVfTTUzo-JfKLVA1f658VnJjFRgWJ-7VaS_kmMzw-Z3u1j_WwOZpdeFjLzU3xImnHzQyoLZ332QqYn1YT6cnDyUXRorb1OKfqKXCUyxJCzO/s1600/7234868.2.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCurgqE_qjXhTeMMiVOsoYrJuQ4SdJ58lhyphenhyphen92TfC8z23D5EdSbAD9cqMNDvWWr9w-L3j_GMmI8UPTAp2_iUogN2EalqervL94a4XDxdL1km6bPTkqQe3rkiCT7AbCLaIwgXJ78Hj6p1IuZ/s1600/7241640.2.jpg)
W surowych, industrialnych wnętrzach grają tekst, a jednocześnie, jak to zwykle bywa, przeżywają jakieś własne dramaty, konflikty, trudności. Zresztą nie tylko oni: wśród przypadkowych widzów sztuki jest też robotnik, który raptem dzień wcześniej przeżył potworny wypadek swojego syna. Człowiek, który być może dotąd nawet nie miał do czynienia zbyt wiele z teatrem, zafascynowany ogląda historię braci i ich ojca, historię o miłości i nienawiści, marzeniach i zazdrości. Pytania o wolną wolę, sens życia, o Boga i powinności moralne, choć przecież mocno osadzone w rzeczywistości carskiej Rosji, nagle stają się wyjątkowo wyraźne i aktualne.
Ileż w tym filmie intensywnych emocji!
Warto oglądać w skupieniu, przygotować się na zupełnie inne kino. Gdzie kończy się spektakl i role, gdzie jest jedynie nagranie próby aktorskiej, a gdzie filmowa warstwa fabularna, jak te warstwy się przenikają - to jest tu chyba najciekawsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz