Dziewczyna z tatuażem, czyli po co remake?

Po obejrzeniu całej serii skandynawskich filmów nakręconych na podstawie powieści Millenium jakoś nie było we mnie entuzjazmu na wieść o tym iż remake robią Amerykanie. Nawet nazwisko Finchera ani Craig specjalnie nie podnieśli mi adrenaliny. Cóż, pewnie gdybym oglądał jedno po drugim mógłbym szczegółowo je analizować i porównywać, a tak mogę pisać jedynie o pewnych wrażeniach i emocjach.
A dominującą myślą było: cholera, po co to opowiadać po raz drugi? Przecież trudno tę historię opowiedzieć inaczej, nawet wiele scen jest takich samych, nie ma specjalnie w tym jakiegoś wielkiego nowatorstwa. No owszem, zmienili się aktorzy i zgoda, że para głównych bohaterów przykuwa uwagę. Na plus na pewno też klimat - jest troszkę bardziej surowo, tajemniczo niż w pierwszej ekranizacji. Czy bardziej trzyma w napięciu? To trudno mi stwierdzić, bo przecież nie było tu dla mnie żadnych niespodzianek. Miałem jednak nieodparte wrażenie, że choć tam śledztwo strasznie się wlokło, to jakoś krok po kroku wchodziło się w pewną atmosferę i samemu mogło sobie składać pewne drobiazgi w całość. Tu wszystko dzieje się jakoś tak jakby "przy okazji", dużo szybciej (choć film krótki nie jest).  

Tam groza narastała gdy poznawaliśmy kolejne ciemne karty historii rodziny. U Finchera może to nie jest tak wyraźne, ale za to od początku buduje on pewien klimat, raczy nas ciemnymi i raczej ponurymi zdjęciami. Zimowe krajobrazy i muzyka tylko potęgują to wrażenie.
Mamy dobrze zrobiony kryminalny thriller i pewnie bym się nim nawet zachwycił gdyby nie to, że widziałem wersję szwedzką i w tej dostrzegam po prostu wiele podobieństw. Ale i tak Fincher zrobił to dużo lepiej niż się tego obawiałem. Ciekaw jestem na ile w ostatecznej wersji filmu maczali palce producenci (bo tak podejrzewam), psując trochę jego wizję.

Wybaczcie, że nie piszę tym razem nic o fabule. Millenium stało się w pewien sposób częścią popkultury, więc nie mam specjalnie ochoty pisać o czymś, o czym macie w 100 innych miejscach :)
Dziś ma być krótko, bo mam ochotę na jakiś seans domowy.

PS Rooney Mara zagrała bardzo dobrze, ale to jest po prostu świetnie napisana rola.
PS 2 Jedno na pewno jest lepsze w wersji amerykańskiej. Prolog przy napisach początkowych (poniżej możecie zobaczyć). Bajka!
PS 3 Pal licho zrobienie nowej wersji czegoś co już jest zrobione. Dzięki Bogu, że nie wpadli na pomysł by przerobić scenariusz i przenieść akcji do Stanów. Po ich producentach można spodziewać się wszystkiego.
 PS 4 Po co remake? Za Oceanem mają prostą odpowiedź: bo u nich prawie nikt nie chce oglądać filmów gdzie nie mówi się po angielsku i w których nie grają znani im aktorzy. Tylko dlaczego potem robią szum wokół swoich "dzieł" zalewając nimi świat i słowem często nie wspominając, że to jedynie próba przeróbki na ich potrzeby.