O dziewczynie, która wraca nocą sama do domu, czyli w takim stylu o wampirach jeszcze nie było

Iran i wampiry? Iran i klimaty jak z Lyncha? Gdybym tego nie zobaczył to bym nie uwierzył. 

A jednak to możliwe i jak najbardziej realne - hipnotyczna opowieść o miłości śmiertelnika i wampirzycy nakręcona została przez Any Lily Amirpour i stanowi dowód na to, że kino nie zna barier i granic kulturowych. Jeżeli ktoś na ogląda się innych mistrzów, to trudno mu nakazać by opowiadał historie zapominając o zepsutym świecie zachodu. Oczywiście nie jest to zdecydowanie żadna kopia, ma to swój własny charakter, jest oryginalne, ale skojarzenia jednak narzucają się dość szybko.

Urok tej produkcji leży w pomyśle - dość zwariowanym połączeniu świata nierealnego (Bad City z prostytutkami, narkotykami, rowem pełnym trupów, pełne nawiązań do kultury amerykańskiej) z niepowtarzalnym klimatem i elementów świata Islamu. Nawet wampir w tej wersji nie jest żadnym bezmyślnym i stworem, ale raczej demonem karzącym ludzi za wyrządzane przez nich zło. 

Naprawdę świetnie się to ogląda - mimo podobieństw do filmów Lyncha, ma to świeżość i ogromny urok. Poszczególne sceny, tak niespieszne, bez wysilania się na to, że "musi się coś dziać", gdy możemy się rozsmakować i snuć własne domysły, zachwycać się pomysłowością tych obrazów (np. genialna dla mnie scena naśladowania gestów postaci idącej po drugiej stronie ulicy). 

Czarno białe zdjęcia tylko dodają klimatu tej historii. Wychodzimy z kina z różnymi pytaniami (choćby o ten rów z trupami, którym nikt się nie interesuje), z pewną dawką niepokoju, ale i zachwyceni stylem, sposobem opowiedzenia tej historii. 

Polujcie od jutra na ten film w kinach! Nawet jeżeli nie przepadacie za filmami o wampirach. Ten jest daleki od wszystkich "Zmierzchów".