Rafał Ziemkiewicz - Ognie na skałach, czyli rozdawajka i kolejna zagadka blogowa

Czwartek - w Łodzi słoneczko i po miłym spacerze wieczornym, aż chciałoby się zostać tu dłużej aby chłonąć atmosferę tego miasta. Kafejki i restauracje na Piotrkowskiej, Manufaktura, krajobraz bez świątyń, a tuż obok obskurne kamienice, straszące bramy, pustostany... Ale niestety zdjęć nie mam, więc nawet nie mogę specjalnie rozbudować tej notki aby troszkę opowiedzieć o wrażeniach. Może jeszcze w tym roku uda się tu wrócić... A teraz o rozdawajce - zresztą już zakończonej:
Do wygrania była książka, trzeba było jedynie zgadnąć autora i odnaleźć na moim blogu notkę o innej pozycji tego samego autora. Słowa klucze: trust, publicystyka. Wydawało mi się, że to będzie łatwe, ale odgadła tylko jedna osoba... A może reszta nie była zainteresowana rozdawajką? Gratulacje dla Rusty Angel! :)
A o samej książce dużo chyba nie napiszę - czytałem już jakiś czas temu i prawdę mówiąc z Ziemkiewiczem to mam tak:

Nie przeszkadzają mi jego felietony, czasem je czytuję, z częścią poglądów politycznych nawet sympatyzuję, prozę próbowałem, ale jakoś nie powlaiły na kolana, a najbardziej lubie go za fantastykę. A tu im był młodszy tym lepszy.
Ta książka miała być jego powrotem do tego nurtu i była wydawana przez Fabrykę Słów jako bestseller (ano niech pokażą cwaniaki wyniki sprzedaży). Powieść fantasy (a nie to co mu wychodziło najlepiej, czyli political fiction) niestety to nie jest gatunek, w którym RAZ byłby mistrzem. Tło jest wymyślone jako tako, bohater też jakiś ciut płaski, ma jakąś tajemnicę, ale słabo to jest rozwinięte, a akcji to tutaj za grosz. A wszak wiadomo, że to jest to co tygrysy lubia najbardziej (za to kochamy Sapkowskiego czy Kresa).

Żegost - najemnik i weteran wielu wojen w pewnej nadmorskiej osadzie wszczyna jakąś awanturę i wchodzi w konflikt z lokalną władzą. Podejmuje też próbę wyjaśnienia tajemniczych mordów na okolicznych rybakach, znikających ławicach ryb (podejrzewany jest morski potwór) oraz tajemniczej postaci żony władcy tych ziem, którą ten przywiódł na zamek w dziwnych okolicznościach. Wszystkie te sprawy jakoś łączą się ze sobą, a wyjaśnienie pojawia się dość szybko, co jeszcze bardziej rozczarowuje nas w trakcie czytania. Pozostaje trochę gadania o magii, o uciskaniu biednego ludu przez nadętą i głupią władzę oraz o problemach malżeńskich...
Może to i dobry materiał, ale na krótkie opowiadanie. Niestety jako powieść czyta się marnie.