Wiśniowy blues - James Lee Burke, czyli lepiej z nim nie zadzieraj

Odrobina porządków - wreszcie jest chwila na nadrabianie zaległości - dopisałem po kilka zdań od siebie do notek pisanych przez Włodka:
Egipt: haram halal.
Pozdrowienia z Korei. Uczyłam dzieci północnokoreańskich elit

Jeszcze chyba z 10 książek z ubiegłego roku czeka na swoją notkę, ubiegłoroczne podsumowania nie są więc idealne - siłą rzeczy nie znalazły się w nich chociażby powyższe dwa tytuły. Ale obiecuję, że zamieszczę je w tegorocznym zestawieniu. Na razie w wolnej chwili bawię się szablonami blogspota i zastanawiam czy chcielibyście trochę recenzji z gier planszowych czy karcianych na Notatniku. Robiłem dotąd to bardzo okazjonalnie, ale chyba złapałem bakcyla i mam trochę ciekawych tytułów do polecenia.

Ale dziś i jeszcze przez kilka dni kontynuujemy kryminały. Z niewielką przerwą (jutro) na coś filmowego i będącego naprawdę przeżyciem niepowtarzalnym.
Nie wiem czego spodziewałem się po Jamesie Lee Burke - koleżanka z pracy reklamowała mi go z wielkim wow!, a ja ostatnio chyba zbyt często sięgając po autorów polskich lub skandynawskich, szukam jakiejś odmiany. Na pewno (i pisałem o tym w podsumowaniach) moim odkryciem z ubiegłego roku był Ellroy, może więc oczekiwałem czegoś podobnego?


Niespieszne tempo, bohater, będący trochę samotnym wilkiem i sprawa, w którą wciągnięty został jakby niechcący. Mamy do czynienia z kryminałem raczej w starym stylu, może MacLeana, ale bez większej akcji i facetów, którym wszystko się udaje. Dave Robicheaux to normalny facet i choć kiedyś był policjantem, dziś najchętniej zapomniał by o wszystkich dawnych sprawach, bandziorach, z którymi trzeba walczyć, przemocy, która tak kusi jako szybkie rozwiązanie. Skomplikowana przeszłość, brutalnie zamordowana żona, różne demony, z którymi się zmaga (choćby chodząc na AA) - to ciekawa i na pewno nie banalna postać. Po różnych przejściach zaszył się w Nowym Orleanie, w małej mieścinie nad zatoką, żyje z wypożyczania łodzi, sprzętu dla wędkarzy i robienia dla nich jedzonka na grillu. Wychowuje małą dziewczynkę, którą kiedyś zaadoptował i to właśnie ona, pośrednio, będzie przyczyną tego, że postanowi zrobić porządek z ludźmi, którzy mu nadepnęli na odcisk. Kto to bowiem słyszał, żeby grozić zrobieniem krzywdy dziecku? Każdy ojciec by się wkurzył.
Bohater ładuje więc dobytek na pakę i jedzie aż do Montany, żeby tam poszukać dowodów przeciwko tym, którzy postanowili go uciszyć, wrabiając w morderstwo. Facet ma twardy charakter (łagodny jest tylko dla córki) i po każdym ciosie znowu się podnosi. Na swoje nieszczęście ma dość otwarte serce dla ludzi - a potem musi za to zbierać cięgi. No i zdecydowanie przyciąga katastrofy i zagrożenie na swoje otoczenie.

Kryminał jak kryminał, ale u tego autora jedna rzecz jest bardzo specyficzna i może się podobać (choć pewnie nie każdemu). Opisy przyrody są takie, że nie powstydziłby się ich nawet jakiś reportażysta z ciągotami do poetyckich ozdobników. Zarówno mokradła i jeziora Luizjany, jak i górzysta Montana stają przed naszymi oczami jak żywe. 
Ja chyba jednak wolę w tego typu literaturze trochę więcej zagadki, napięcia.