Niebo dla średnio zaawansowanych - Szymon Hołownia & ks. Grzegorz Strzelczyk, czyli pukając do bram

Książka przeczytana już jakiś czas temu, powędrowała już jako nagroda w konkursie do nowego właściciela, a ja wciąż jakoś nie bardzo potrafię o niej sensownie napisać. Ci co zaglądają do mnie wiedzą, że nie lubię pisać tradycyjnych recenzji - ze wstępem, streszczeniem lub zarysowaniem akcji, notką o autorze... Wolę pisać o tym czy książka/film/muzyka wzbudziły jakieś emocje.

Ta pozycja była przyjemną intelektualną zabawą, ale jakoś niestety tym razem trochę mi w tym zabrakło emocji. Może dlatego, że obaj rozmówcy mają zbliżone poglądy na wiele spraw, są wierzący, a całość chwilami przypomina katechizm w pytaniach i odpowiedziach. Jeden udaje, że nie wie, albo jest zdziwiony, a drugi wykłada mu naukę Kościoła korzystając z barwnych i prostych przykładów. Nie, nie, nie zrozumcie mnie źle - to nie jest zła książka, ale po prostu chyba trzeba trafić z jej lekturą w odpowiedni nastrój u siebie. Wtedy będzie nie tylko bawić, ale może i skłoni do jakichś refleksji.

Tematem głównym jest niebo, ale tak naprawdę dotkniemy wielu "spraw ostatecznych", czyli również piekła, sądu ostatecznego, obcowania świętych, końca świata, szatana, śmierci itd. Często nawet ludzie wierzący nie obejmują tego jakąś wielką refleksją - pamiętają jakieś formułki z religii, mają swoje wyobrażenia, a resztę pozostawiają Panu Bogu. Po co się więc nad tym zastanawiać skoro i tak to wszystko są jedynie próby opisania ludzkimi obrazami rzeczywistości, która ma zupełnie inny wymiar? A może warto, choćby ze względu na pytania ludzi niewierzących, którzy nas mogą o to pytać? 

Oprócz pytań wymienianych na okładce:
Co zrobić, gdy zobaczysz światełko w tunelu?
Dlaczego warto uzbierać sobie czyśćcowych odpustów na zapas?
Czy niebo będzie jak wieczny orgazm, a w piekle będzie ciekawsze towarzystwo?

Znajdziemy tu mnóstwo innych - czasem równie zaskakująco sformułowanych. Czy małżeństwa będą dalej ze sobą w raju, czy spotkamy tam naszych zwierzęcych pupili, jaki jest sens modlitwy za zmarłych, albo jak to tak naprawdę jest z czyśćcem? Zaciekawieni? Naprawdę ten dialog czyta się świetnie, zarówno pytania jak i odpowiedzi są często błyskotliwe i bardzo odległe od języka do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni w kazaniach czy książkach teologicznych. To nie treść jest nowa, ale raczej sposób jej podania.

Można wykładać to w prosty sposób? Okazuje się, że można. Nie tylko mądrze, ale z humorem i dużą szczerością. I tylko żal, że uczestniczymy w tej dyspucie jedynie jako odbiorcy, że nie możemy się włączyć z własnymi pytaniami, wątpliwościami. Jest tu sporo: "nie wiemy", ale samo postawienie pewnych pytań, by zastanowić się (i przemodlić) nad tym jak się z nimi czujemy, ma sens. 

   

PS Nadal jeżeli chodzi o p. Szymona to za najlepszą przeczytaną pozycję uważam "Kościół - 24 godziny" - widać zamiast rozważań filozoficznych i dogmatów bardziej porusza i przekonuje mnie świadectwo.