Baby są jakieś inne, czyli zamiast ryku lwa, raczej skomlenie szczeniaczka

Koterski od dawna kręci filmy, które mają jego charakterystyczny rys - pewien ekshibicjonizm, świetnie uchwycone scenki i urywki życia codziennego no i te dialogi - krwiste i jednocześnie często trafiające prosto w sedno. Wiele fragmentów jego produkcji to po prostu perełki, które natychmiast wchodzą do klasyki cytatów i są powtarzane przy różnych okazjach jakbyśmy sami w tym uczestniczyli: a pamiętasz? Pytanie tylko czy da się opowiedzieć jakąś historię z samych dowcipów, przekleństw i ostrych komentarzy rzeczywistości (tu stosunków męsko-damskich). Ano właśnie.

Przez półtorej godziny oglądamy prawie non stop dwóch facetów, którzy jadą autem i non stop nawijają jakie to baby są okropne. Choćby nie wiem jak celne i fantastyczne były te refleksje, daję głowę, że prawie każdemu to się zaczyna nudzić po kilkunastu minutach. Energia siada, a humor i ostre spojrzenie na nasze przywary już nie wzbudzają w nas takiego aplauzu. Ja przynajmniej tak miałem. Owszem - rzeczywiście sporo jest fajnych i trafnych spostrzeżeń (nawet kobiety się z tym godzą), sporo jest jednak jazdy po bandzie, po stereotypach, a ogólne wrażenie jest jakieś takie nijakie. Może po prostu patrząc na nich i słuchając tych dialogów, człowiek zaczyna się zastanawiać, że wiele tych sytuacji i argumentów można by odbić piłeczką na drugą stronę siatki, że przecież faceci nie są bez wad. Baby są jakieś inne - też mi odkrycie. Nudno by było gdybyśmy byli tacy sami! I nawet jeżeli różne rzeczy denerwują, śmieszą, to przecież przyjmuje się je że tak powiem "z dobrodziejstwem inwentarza". 

Tak naprawdę ta komedia w którymś momencie nawet przestaje być zabawna - to raczej gorzkie spojrzenie dwóch niezbyt szczęśliwych i sfrustrowanych facetów, którzy znaleźli sobie okazję do tego by sobie ulżyć. To trochę jakby przenieść bohaterów Seksmisji w nasze czasy i zamiast działać, kazać im tylko siedzieć i narzekać, załamanym, że nie są siłą rządzącą światem, że kobiety nimi pomiatają, że muszą im ustępować.    Robert Więckiewicz i Adam Woronowicz świetni - pełna zgoda. Ale film mnie jednak nie powalił. Może trzeba mieć do niego nastrój (tylko jaki)? Może kiedyś do niego wrócę.

Aha! Choć u Koterskiego to norma, warto uprzedzić, by nikomu nie przyszło do głowy oglądanie tego z małoletnimi - wulgaryzmów naprawdę sporo...    

 

****************

Zanim notka z moimi refleksjami (bardzo udane spotkanie DKK) na temat lektury "Miłości z kamienia" już teraz zapraszam do zgłoszeń kto chciałby ją przeczytać! Tym razem nie tak, że kto pierwszy ten lepszy - każdy ma równe szanse! Szczegóły tutaj!

A do książki możecie zajrzeć tutaj. 

Zachęcam. 

Aha - licznika na 200 000 (hurra!) nikt nie złapał, więc nagroda przechodzi do drugiego konkursu! Jest o co walczyć...
Notka pewnie wieczorem i wtedy ogarnę zgłoszenia. I jeszcze coś muzycznego na dobry dzień...