Zapiski starego świntucha - Charles Bukowski, czyli to w gazecie można było pisać tak szczerze i odważnie?

Charles Bukowski to człowiek legenda (trochę jak u nas kiedyś Hłasko czy Bursa), w dużej mierze podtrzymywana przez różne anegdoty o awanturniczym życiu, filmy (Ćma barowa i inne), ale ręka do góry kto coś jego czytała. Tu zwykle jest gorzej, a ponieważ u mnie było podobnie postanowiłem w tym roku trochę nadrobić zaległości. Zaczynam nietypowo, bo felietonami pisanymi przez kilka lat do jednego z kalifornijskich czasopism. Kilkustronicowe opowiadanka, scenki z życia pisane niczym kartki z pamiętnika, jakieś podsłuchane dialogi, zasłyszane lub przeżyte zdarzenia, refleksje na tematy społeczne, polityczne (też są)...
Jest pieprznie, ostro, osobiście, momentami może odrzucać. Ale bukowski po prostu jest sobą - podkreśla, że pisze co chce i wolność artystyczna jest dla niego najbardziej istotna. Picie i kobiety to tematy przewodnie. Bo nawet gdy jednego brakuje to musi być drugie, a jak brakuje obu to się żyć nie chce i człowiek i tak żyje tylko myśląc o tym by jak najszybciej znaleźć ukojenie (czy muszę pisać w czym)?

Żeby oddać ten specyficzny język, zwięzłość formy, ostrość spojrzenia musiałbym chyba wrzucić tu jakieś cytaty, ale wybaczcie nie zrobię tego, bo po pierwsze nie ma co się ekscytować fragmentami - zachęcam do czytania w całości... Zresztą gdybym zdecydował się na jakiś fragment to trudno by było znaleźć taki, który by nie szokował wulgarnością albo języka albo obrazów - musiałbym bloga obwiesić kłódkami dla nieletnich. Ci którzy szukaliby tu erotycznego świntuszenia też jednak mogę się zawieść - Bukowski jest na tyle dosadny, że momentami ta fizyczność jest kompletnie odarta z podniety, a raczej jest brudna, mroczna, destrukcyjna.      

Jego komentarze, przemyślenia pełne są ironicznego spojrzenia na świat, na siebie, ale też goryczy - Bukowski nie pisze o sobie bynajmniej w samych superlatywach, nie ukrywa, że jego życie nie jest idyllą. Alkohol i kobiety dają mu chwilę szczęścia, ale i zapomnienie. Ciekawe spojrzenie na Kalifornię lat 60-tych, na kraj i ludzi, którzy go zamieszkują, na wartości jakie są dla nich ważne, na to co mówią i na to czym naprawdę żyją. Zamiast pisać o nędzy, patologii, tabu i oskarżać kogokolwiek autor opisuje losy różnych bohaterów (często w pierwszej osobie), które otwierają oczy bardziej niż wielostronicowe ekspertyzy.
Nawet pisząc wciąż o piciu, kolejnych kobietach, hazardzie, Bukowski nawet na chwile nie nudzi, w każdym fragmencie można znaleźć jakieś ciekawe i celne obserwacje, refleksje. 

Inteligentny, oczytany, a jednocześnie obracający się w środowiskach gdzie żaden pisarza otrzymawszy pierwszy czek za publikację by nie zajrzał. Ba - nawet pogardzający nudą, nadęciem i pustką życia bogatych on wybiera to co mu daje frajdę, choćby chwilową. 
Jest momentami obscenicznie, ale jeżeli już człowiek przyzwyczai się do tego języka, może mieć sporą frajdę z lektury. I nawet brak wielkich liter w zdaniach przestaje przeszkadzać :)

PS Jednak znalazłem fragment, który mogę pokazać - takie rozważania też możecie tu znaleźć:

Jeśli naprawdę chcecie się czegoś nauczyć, to nie czytajcie Marksa - to bardzo, ale to bardzo zaschłe gówno. o jedno was proszę: uczcie się duszy. Marks to czołgi na ulicach Pragi, nie dajcie się złapać w ten sam sposób. czytajcie po pierwsze Celine'a - najlepszego pisarza od 2000 lat. Obcy Camusa też, rzecz jasna, musi się w tym znaleźć, tak jak Zbrodnia i kara, Bracia Karamazow, wszystko Kafki, wszystkie utwory nie znanego nikomu poety o nazwisku John Fante, opowiadania Turgieniewa. unikajcie Faulknera, Szekspira, a w szczególności George'a Bernarda Shawa - najbardziej nadętego fantasty wszech czasów, najbardziej wydętego kutasa o niewyobrażalnych wręcz koneksjach politycznych i literackich. jedyny facet spośród młodszego pokolenia, który akurat przychodzi mi na myśl i który - mając już utorowaną drogę - byłby w stanie pocałować kogoś w dupę, jeśli okazałoby się to niezbędne, to Hemingway. tylko, że różnica między nim a Shawem polega na tym, że Hem ma na swym koncie całkiem dobre wczesne rzeczy, podczas gdy Shaw pisał rzeczy absolutnie nudne i żałosne przez cale swoje życie.

I jeszcze dwie ciekawostki. Wczoraj otrzymałem zaproszenie do nowego wyzwania czytelniczego Lato z książką - sam chyba nie dam rady skorzystać, ale może Wy? W każdym razie nowe miejsce do odwiedzania - Bookstrefa 
Druga to akcja GW "Masz dość Euro? Czytaj książki!" Wybrali i codziennie opisują interesujące pozycje, które można rekomendować na wakacje m.in. tę - Warto zaglądać, bo zapowiada się, że będą to fajne książki - przy okazji jest konkurs GW gdzie można cały pakiet 15 książek wygrać.