Córka trenera, czyli ile poświęcisz?

W kinie przegapiłem, ale w telewizorku nie mogłem się oprzeć. I polecam Wam mocno. Nie tylko ze względu na bardzo dobrą rolę Jacka Braciaka (kto ogląda go głównie w Rodzince.pl i ma za ciepłe kluchy bardzo się myli), ale i ciekawy temat podjęty przez reżysera.
Łukasz Grzegorzek opowiada nie tylko o bardzo ciekawej relacji między ojcem i córką, ale dotyka tematu, o którym mówi się niewiele, a dotyczy on przecież nie tylko sportu, ale i innych dziedzin (muzyka, ale i przedmioty ścisłe). Chodzi o ambicje rodzica, który widząc "talent" stara się go wspierać ile tylko może. Przecież robi to "dla dobra dziecka", prawda?


A tu proszę. Przychodzi etap buntu, próby szukania jakiejś własnej drogi, może eksperymentów i nagle cała te inwestycja może runąć jak domek z kart, a wraz z nią również sens wielu lat rodzica.
Wiktoria (bardzo ciekawy debiut Karoliny Bruchnickiej) talent do tenisa niezaprzeczalnie ma. I dzięki temu, że tata ma dryg do treningu (sam też daje z siebie wiele), potrafi osiągnąć już sporo. Nie podziela jednak marzeń ojca o mistrzostwach, o tym żeby ze wszystkiego rezygnować, wszystko poświęcić karierze. A gdzie normalne życie? On ją wspiera, rozumie, wiele wybacza, świetnie się dogadują, ale ewidentnie w tej relacji nie samo spędzanie razem czasu jest dla niego istotne - ważny jest cel, droga do jego osiągnięcia, sukces... I nawet gdy zamiast niej obiektem jego pracy miałby stać się ktoś inny, rzuci się w to z prawie równie wielką pasją.
Kameralne, ale naprawdę ciekawe kino.