Lao Che - Soundtrack, czyli panie dzieju niejedno słyszałem

Ta kapela zaskakuje praktycznie każdym albumem - żaden nie był powtórzeniem, odcinaniem kuponów od sukcesu, ale zaskakiwał tekstowo, muzycznie, klimatem. Słyną z tego, że tworzą koncept-albumy - od początku do końca przemyślaną całość, którą można rozdzielać na piosenki, ale najlepiej słuchać płyty i wsłuchać się w jej klimat. Tym razem pomysł - jak wskazuje sam tytuł płyty - był taki by stworzyć album inspirowany klasycznymi nagraniami muzyki filmowej, to ich "wariacje na temat". I aż żal, że taki film nie powstał (może znajdzie się odważny), bo rzecz by wyszła na pewno cholernie oryginalna - myślę, że bardzo w stylu Lyncha, a może Jarmusha? Byłoby chwilami mrocznie, ale na pewno byłoby tam sporo szaleństwa i absurdu. 

To nie jest album łatwy do słuchania. Po pierwszym przesłuchaniu stwierdziłem, że raczej drażni niż się podoba, ale im dalej w las...

Jest bardzo różnorodnie jeżeli chodzi o klimat i gatunki muzyczne. Chwilami jest rockowo jak przy Powstaniu, w innym miejscu jest funk i radosne granie jak na Gospel (uwielbiam tę płytę), jest dużo elektroniki, eksperymentów, improwizacji i jak to już dążyli nas przyzwyczaić sporo sampli i dźwięków w tle. To nie są klasyczne kawałki w stylu zwrotka, refren, ale w większości rozbudowane kompozycje, w których nawet w trakcie utworu niczym w dobrym filmie następuje zmiana nastroju i zaskakujący ciąg dalszy w zupełnie innych stylu. Przy drugim, trzecim przesłuchaniu coraz bardziej odkrywam różnorodność tej płyty, przestała mnie męczyć, a zaczynam się wsłuchiwać w ich pomysły muzyczne i teksty - jak to u Spiętego - dość oryginalne. O czym byłby ten film z ich muzyką? Pełen fantazji i strachów (Zombie), szalonym snem, a może raczej wewnętrznym dialogiem człowieka wrażliwego, którego drażni rzeczywistość? Dużo tu nawiązań do Boga - podobnie jak na Gospel i są one coraz ostrzejsze (Rzuciłem palenie i Kościół też, do pierwszego czasem wracam, do drugiego nie), ale to wciąż nie jest jakiś głupawy atak, a raczej wątpliwości i dialog z kimś kogo się nie rozumie. Nie bardzo przejmuję się więc teledyskiem i pojawiającymi się już w sieci oskarżeniami o okultyzm i chęć niszczenia religii - nie odnajduję tu tego w tak drastycznej formie, a teledysk - no cóż - skoro do takiego numeru, to i ktoś sobie wymyślił wizję rodem z horroru. Zresztą ten numer singlowy jest dla płyty mało reprezentatywny.

W każdym razie dla mnie wyłapywanie z ciekawych tekstów Spiętego różnych porównań i skojarzeń to niezła zabawa. Chyba jedynie wokal Spiętego wciąż przypomina nam, że to ta sama kapela, która nagrała Gusła albo Powstanie. Poszukują, bawią się muzyką i tematami utworów. Ta płyta może komuś wydać się trudna, drażniąca, ale trudno jej odmówić oryginalności i tego, że w pewien sposób niepokoi, wciąga. Zwłaszcza gdy zaczniemy sobie wyobrażać sami jakieś sceny filmowe do tej muzyki.

Jedynie 9 numerów. Nie jest przebojowo, ale gdy się wsłuchamy w tę płytę i damy jej szansę, to myślę, że nie uznamy jej za kompletną porażkę. Ja kupna nie żałuję. Troszkę tęskno mi za bardziej gitarowym graniem, ale przyznaję że w wielu miejscach udało się uzyskać tu fajny klimat i do muzyki filmowej chyba bardziej to pasuje. Jest niepokojąco, ale ciekawie. Posłuchajcie zresztą sami. Wszystko co znalazłem to wersje live, więc troszkę różnią się od wersji na płycie, ale pokazują też fajną energię jaką ma ten zespół na żywo. 

A idzie wiatr - coś pięknego...

Bujam się bujam się rozdarta sosna
Bujam się sosna
lato jesień zima wiosna
czasem koronę zadzieram ku niebu
i w trwodze przyklękam na jednym korzeniu.

Jest nas sosen w lesie
Jest wiele
Jeśli umiem to się z nimi rozdarciem dzielę
Bywają sosny, co się wiatrom nie skłonią,
Ale mój pień wiotki wiatr zwykł kłaść go dłonią

Idzie wiatr, idzie...

Bujam się bujam się rozdarta sosna...

Bujam się bujam się rozdarta sosna
Bujam się sosna
lato jesień zima wiosna...

Wiatr pięść podniesie, zadrży w pniu mym serducho
posoka po korze wąską ścieknie strugą
Idzie wiatr a z nim ułożyć się nie idzie
Idzie wiatr, idzie...

Liść na liściu nie zostanie po całym tym szajsie
Wiatr pochowa mnie tak, że mnie nikt nigdy nie znajdzie
Była jedna sosna wiecznie rozdarta na połowę
Wiatr zwalił jej pień i wyrżnął lowe krowe

Zawyje zawierucha świat obróci w perzynę
Kto tam będzie pamiętał mnie i moją sośninę
Bić będą gromy świat wprost trafi szlag
Kto tam będzie pamiętał mnie albo mój brak.

Bywają sosny co o wiatr nie dbają.
Me konary podmuchom się poddają.
Bywają sosny ichni duch bitniejszy
Ale ten wiatr jest jakiś nietutejszy

Idzie wiatr, idzie...

Bujam się bujam się rozdarta sosna
Bujam się sosna
lato jesień zima wiosna
czasem koronę zadzieram ku niebu
i w trwodze przyklękam na jednym korzeniu.

Bujam się bujam się rozdarta sosna
Bujam się sosna
lato jesień zima wiosna... 

Zobacz też: Gospel, czyli o Bogu trochę inaczej