Kawałek nieba, czyli nie trać nadziei i troszkę o wypadzie w Tatry

Tak sobie myślę, że to tylko Czesi potrafią nawet opowiadając poważną, tragiczną historię wprowadzić tam element humoru, ironii i postawy Szwejka. No bo jak to? O więzieniach w czasach stalinowskich opowiadać w sposób taki gdzie obok tortur, bicia, karcerów, kar śmierci itd. pokazać humor, miłość, optymizm, szaleństwo? Wyobraźcie sobie coś takiego np. jako elementy naszego Przesłuchania z Jandą. Każdy promyk słońca natychmiast musiałby jak najszybciej być zgaszony. A tu przeplata się to prawie cały czas. Nie jest to komedia, ale ten dramat naprawdę nie przytłacza tak bardzo jak inne tego typu obrazy. Przypomina to trochę w klimacie to co pisał o pobycie w obozie koncentracyjnym nasz Grzesiuk. Bo okazuje się, że nawet w takich miejscach ludzie żartują, kombinują, a i na kobitki lubią popatrzeć i pomarzyć.
Młody chłopak - Lubos to troszkę szalony wieczny optymista kochający jazz. Do więzienia trafia trochę przez przypadek - ktoś z rodziny był zamieszany w ulotki godzące w ustrój, a nasz bohater na dodatek był na tyle bezczelny, że zażartował w sądzie, że jest mu wszystko jedno jaki dostanie wyrok. W więzieniu okazuje się, że jest też dziewczyna na którą zwrócił kiedyś uwagę - Dana. Co z tego, że w innym bloku, że nie mogą się widzieć. Dla takiego wariata nie ma rzeczy niemożliwych. 

Można polubić tego bohatera, taką troszkę jego nieodpowiedzialność i pogodę ducha - nie dał sobie odebrać nadziei nawet w więzieniu i wciąż zamiast się bać on woli patrzeć się w niebo i zachwycać się tym co mu niesie życie (książka, jakieś ptaki, czy zobaczenie ukochanej). Prawdziwa miłość, która wbrew otoczeniu, murom, zakazom, rozkwita i nie chce zniknąć...

Obraz ma specyficzny klimat, nie każdemu się pewnie spodoba, ale obejrzałem go z ciekawością.

Film obejrzałem na platformie iplex.pl

Wybaczcie dłuższą przerwę, mam nadzieję, że w ciągu kilku najbliższych wieczorów coś nadrobię. Po prostu w piątek wyruszyliśmy całą ekipą mojego działu do Zakopanego. Podróż w korkach (8 godzin), zmęczeni, bo przyjechaliśmy po północy. Ale powiedzcie czyż można było nie wykorzystać tego czasu. Od jutro już ostre przygotowania do konferencji, którą zaczynamy w poniedziałek. Ale za to dziś cudowne góry!!!

Zmęczenie, brak czasu albo sieci itd. różne mogę wymyślać tłumaczenie, ale co ja się będę tłumaczył. Powrót w góry i to z ludźmi, których przecież znam od lat. To mówi wszystko. 

A góry jak zwykle cudne! Warunki trudne, musieliśmy zmieniać plany, ledwie daliśmy radę, ale było warto. Jeżeli będziecie ciekawi - będzie więcej fotek...