Pogarda - Alberto Moravia, czyli faceci są z Marsa

Plan na najbliższe notki - dwie trochę starsze lektury, które czekają na swoją kolejkę, a potem o filmie, który mną lekko wstrząsnął. Może też parę klasyków filmowych, ale będą też książki, m.in. przedpremierowo o "Śnieg przykryje śnieg" gdzieś w okolicach niedzieli.

Robi mi się coraz dłuższa kolejka rzeczy do opisania (około 60 pozycji) i zastanawiam się nad jakimś pomysłem jej rozładowania. Nie mogę sięgać jedynie do rzeczy najdawniej przeczytanych/obejrzanych, bo wtedy istnieje ryzyko, że wszystko zapomnę. I tak zdarza mi się czytać różne tytuły ponownie (np. teraz Włoskie szpilki na DKK - drugi raz o nich nie napiszę, ale to świetna rzecz!). Pisać notek o kilku rzeczach na raz strasznie nie lubię, ale nie wiem czy nie będzie to konieczne. Hmmm... Macie jakiś pomysł?

Teraz oprócz bloga, na który trzeba znaleźć chwilkę, doszły jeszcze recenzje dla Allegro. Dziwnie tak pisać o tych samych pozycjach dwa razy i starać się unikać powtórzeń. Postaram się więc króciutko, bo po raz kolejny doświadczyłem tego ile przyjemności sprawia sięganie po rzeczy sprzed wielu lat, kompletnie dla mnie nieznane, a które wciąż mogą zachwycać i poruszać. Gdy dziś największe emocje budzą tytuły, o których za kilka lat nikt nie będzie pamiętał, może warto je olać i poczytać jednak klasyków, którzy potrafili pisać i powiedzieć coś oryginalnego?

Kiedyś się kochali, byli blisko. Potem jednak, wkrada się między nich jakiś chłód, obojętność. Zaniepokojony tą sytuacją Riccardo zrobiłby wszystko, żeby wrócił dawny żar i namiętność. Najwyraźniej jest jednak kompletnie ślepy, nie widząc co mogło spowodować tę zmianę uczuć u żony. Jego błagania, groźby, namolność, szaleńcza zazdrość, ciągłe dopytywanie zamiast poprawiać, jedynie pogarszają sytuację. Och, jakże drażnił mnie ten facet - wcale nie dziwię się Emilii, że miała go serdecznie dość.

Ten tekst irytuje, a jednocześnie jest w nim coś fascynującego, bo Moravia kapitalnie oddał różne rozterki i stany psychiczne głównego bohatera. Przecież to nieprawda, że jedynie kobiety rozważają różne rzeczy w głowie po stokroć - mężczyznom zdarza się to równie często, a zadręczanie się bywa nawet bardziej dotkliwe, bo nigdy nie przyznają się przed kimś innym do słabości, do tego, że mają jakiś problem. Gdzie ten osławiony męski brak chwiejności emocjonalnej? Jego życie wali się w gruzach, bo zbudował sobie jakiś idealny obraz, w którym powinien przecież być noszony na rękach za to, że się poświęca dla żony, chodząc do pracy, której nie lubi, spełnia jej marzenie kupując mieszkanie i robi wszystko by ją uszczęśliwić.

"Pogarda" to ciekawy obraz rozpadu związku, braku komunikacji między dwojgiem ludzi. Jak szybko miłość może przemienić się w obojętność, albo nawet w pogardę? 

Może przeszkadzać pewne przerysowanie, egzaltacja, która mnie na przykład irytowała i wydawała się ciut nienaturalna, ale za to inne, ciekawe spojrzenia na związek Ulissesa i Penelopy z "Odysei" Homera będzie wisienką na torcie tego dramatu.

To teraz jedynie pozostaje dopisać do listy poszukiwanych filmów ekranizację tej powieści z Brigitte Bardot w roli głównej.