Bullitt, czyli dlaczego warto oglądać klasykę. I konkurs

Gdy przeglądałem książkę Karoliny Piotrowskiej o miłości do kina, od razu wypisywałem sobie różne tytuły, których jeszcze nie widziałem. Jak choćby ten :) Za młody byłem, a potem chyba nie był już tak słynny, jak np. Brudny Harry. Dla mnie to właśnie Eastwood miał twarz twardego gliny, który czasem nawet robi coś niedozwolonego, byle wymierzyć karę przestępcy. A McQueen? No cóż. Zgadzam się, że ma aparycję dużo bardziej atrakcyjną. Nic dziwnego, że mógł przyciągać uwagę pań. Ale to chyba nie tylko dlatego ten tytuł znalazł się w spisie filmów polecanych. Spór o to co było pierwsze, kto potem jedynie czerpał inspirację można prowadzić jedynie wtedy gdy zna się dobrze klasykę kina, a tu niestety wciąż mam braki. Przyjmuję więc na wiarę wszystkie wzmianki o pościgach na ulicach San Francisco, czy też o roli tego obrazu dla gatunku filmu policyjnego.
A jak się to ogląda dziś?

Szczerze. Trochę trąci myszką. Fabuła jest dość prosta, a dla kogoś kto ogląda dość uważnie, pełna niestety również pewnych nielogiczności czy też braku realizmu. Samotny policjant, który zostaje wmanewrowany w ochronę świadka i oskarżony o zaniedbania gdy ten zginął, próbuje za wszelką cenę rozwikłać zagadkę i pomścić kolegę, który również został zastrzelony przez nieznanych sprawców w tamtej sytuacji. Musi stawić czoło nie tylko bandytom, ale i biurokracji, politykom, którzy myślą tylko o swojej karierze, a nawet prawu, które wiąże mu ręce.
Czym różni się glina od przestępcy, jeżeli zaczyna ignorować przepisy i sam chce decydować o tym co dobre, a co złe? Cholera, niby to takie dwuznaczne, ale i tak przecież wszyscy kibicujemy Bullittowi.
Rzeczywiście, gdy patrzy się na zdjęcia i tempo akcji w tym filmie, człowiek natychmiast przypomina sobie inne, podobne rozwiązania, które dotąd uważał za fenomenalne. No proszę - teraz wiadomo od kogo potem się uczono.

******
Nowa odsłona konkursu, który od wielu miesięcy funkcjonował na blogu. Trzy książki do rozdania, obok widzicie okładki :) A co zrobić żeby jedną z nich zdobyć? Cóż - zasady są dość proste.

1. Wybierasz sobie jedną z trzech pozycji, która najbardziej Cię interesuje. Niestety tylko jedną.
- Ku Klux Klan. Tu mieszka miłość - Katarzyna Surmiak-Domańska
- Polska odwraca oczy - Justyna Kopińska
- Tańczymy już tylko w Zaduszki - Maria Hawranek, Szymon Opryszek
2. Przygotowujesz jakąś swoją autorską kreację inspirowaną tym tytułem. Pełna dowolność. Mem, zdjęcie, wiersz, propozycja okładki (nawet rysunek).
3. Przesyłasz do mnie (najlepiej jpg w nie za dużym formacie) na e-mail przynadziei@wp.pl lub jeżeli masz konto na FB to możesz wrzucić jako wiadomość na profil www.facebook.com/NotatnikKulturalny. Mile widziana łapka w górę dla profilu - niewiele brakuje do 1000.
4. Zgłaszając się do konkursu, jednocześnie wyrażacie zgodę na publikowanie wybranych prac w postach związanych z konkursem. Po jego zakończeniu, mogę je wykorzystywać jedynie po uzyskaniu zgody od autora. Każdy ma prawo swoją pracę wykorzystywać dowolnie (również poza moim konkursem), nie musi mnie o tym informować.
5. Czas na zgłoszenia: od dziś tj. 2 kwietnia do północy w dniu 30 kwietnia. Nie musisz podpisywać się imieniem i nazwiskiem, wystarczy pseudonim, ale muszę mieć adres e-mail lub konto na FB, żeby na nie przesłać info o wygranej.
6. Wybór (lub losowanie jeżeli wybór będzie niemożliwy) zwycięzcy (lub kilku jeżeli trudno będzie wskazać jednego) w dniu 1 maja :)
7. Zwycięzca zostanie powiadomiony zwrotnie poprzez kanał jaki wybrał do przesłania swojego zgłoszenia i będzie miał 7 dni na podanie adresu do wysyłki.
Wszystko jasne? Ewentualne wątpliwości będę starał się wyjaśniać w tym wątku.
Wszystkie nagrody pochodzą z moich półek, ale część z nich to egzemplarze do recenzji.
Jeżeli podoba Wam się konkurs i chcecie pomóc w jego reklamie - baner poniżej. Nawet jeżeli nie bierzecie udziału z jakichś powodów, zawsze miło mi będzie jak dacie znać znajomym, może oni skorzystają z szansy. Do dzieła