Notatnik kulturalny: Przeczytane 2019, czyli moja ulubiona kategoria

Pora na ostatnie podsumowanie tego roku, czyli to co lubię najbardziej: książki! 💓 W zakładce przeczytane na górze znajdziecie wszystkie, w grudniu każdego roku (na koniec) znajdziecie też podsumowania (np. 2018 jest tu). Czytam w papierze, słucham, czytam e-, często po kilka naraz, ale mimo wszystko wcale tak dużo tego w skali roku nie wychodzi. 118 tytułów to wcale nie tak wiele - wychodzi raptem dwie książki tygodniowo, a większość to czytadła, które połyka się dość szybko.
To jedno z postanowień na rok przyszły - za wszelką cenę uporać się z zaległościami do recenzji, ograniczyć napływ nowości, a to "co trzeba" przeplatać tym na co akurat mam ochotę, choćby były to rzeczy dużo starsze. Mimo tego, że wydaje się cała masa tytułów, sporo z nich naprawdę nie jest warta naszego czasu i uwagi. A może inaczej: są rzeczy dużo bardziej na to zasługujące. Czasem jestem pytany czemu na Lubimy Czytać moje oceny są tak niskie. Ale powiedzcie sami: czy każdy tytuł po który sięgacie zasługuje na 9 lub 10?
I tak cierpię niepomiernie widząc na swoich stosach wiele rzeczy, które z tego roku pominąłem, dlatego że wolałem sięgnąć po kolejne czytadło i uporać się z recenzją. Nawet jeśli w przyszłym roku będzie jeszcze mniej rzeczy przeczytanych, chciałbym mieć możliwość delektowania się tym co czytam.
Zanim do konkretnych tytułów na pewno wypada kilka spraw podsumowania:
- eksperymentuję z kontem premium empiku - niby wybór ebooków i audiobooków jeszcze skromny, ale i tak mam w czym wybierać, a wychodzi raptem niecała 10 za miesiąc;
- nie wiem czy to wydawca przeze mnie najczęściej czytany, ale moja prywatna nagroda dla wydawcy poleci w tym roku do Poznańskiego. Chodzi nie tylko o wybór tytułów, wydawanie debiutów, różnorodność serii (cudowna skandynawska, reportaże), ale i o staranność (no może, czasem redakcja nawala, ale to w rękach się nie rozwali);
- dodatkowe wyróżnienia dla wydawnictw, które nie tylko próbują ścigać się na nowości, ale i odświeżają klasykę - choćby Vonegutt i Jordan w Zysk i S-ka, Prószyński z Le Guin, czy seria klasyki S-F Rebisu. Zdecydowanie polecam.

I od tych tytułów zacznijmy. Bo jeżeli wśród tych, które zostały mi w głowie najbardziej, sprawiły najwięcej frajdy wcale nie dominują nowości, tylko takie perełki jak Żar Maraia, pokręcony Vonnegut z Syrenami z Tytana czy ciekawe wizje Aldissa w Non Stop, to znak że albo się starzeję albo rzeczywiście coraz trudniej w zalewie nowości znaleźć coś równie wartościowego, czy ciekawego. Nie chcę marudzić, że "wszystko już było", ale współczesnym pisarzom brakuje często nie tylko warsztatu, ale przede wszystkim serca. Oczekiwanie na każdą powieść Myśliwskiego nie jest fanaberią, tylko pewnością, że to będzie coś wyjątkowego (najnowsza wciąż przede mną). Takich skarbów bym chciał więcej.

Owszem zdarzają się powieści dobre i bardzo dobre, poruszające w taki lub inny sposób (czasem wkurzając językiem, formą, bohaterem jak choćby Nazywam się Stephen Florida, Efekt Susan czy Macocha). Na pewno z tego roku poza serią skandynawską poleciłbym Budząc lwy i całą serię z Żurawiem od Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, no może jeszcze opowiadania Roupenian Kristen - Kociarz.

Reportaż. Niby czytałem sporo, ale chcę wspomnieć o trzech tytułach:

Michniewicz choć w Chrobocie trochę za bardzo się rozgadał, udowodnił że ma w sobie wrażliwość i umiejętność opowiadania historii.
Posner Patricia - Farmaceuta z Auschwitz to cegła, która może przerażać ilością informacji, ale jest warta sięgnięcia choćby z dwóch powodów: przypomina o pieniądzach jakie zarabiały niemieckie firmy na zbrodni hitlerowskiej i na konkretnym przykładzie pokazuje jak niemieckie społeczeństwo ukrywało tych, którzy zaangażowani byli w "przemysł" ludobójstwa.
A o trzecim tytule na koniec.

No chyba że dorzucę jeszcze coś popularnonaukowego: Harari Yuval Noah - Sapiens. Od zwierząt do bogów to rzecz, którą się pochłania! Można dyskutować z teoriami autora, ale odbierać mu umiejętności barwnej narracji o historii, filozofii, ekonomii nie zamierzam. Gdybyż każdy nauczyciel tak potrafił.

Książki dla dzieci i młodzieży. I tym razem coś dla młodszych, bo w młodzieżówkach raczej sztampa. Mądra książeczka Marsh Katherine - Chłopiec znikąd i Marta Kisiel, która z Małym Lichem bawi i wzrusza. Małe Licho i Anioł z kamienia mogą czytać i mali i duzi.

Po raz kolejny czytałem masę kryminałów, thrillerów i sensacji. Uwielbiam ten gatunek i mimo, że mam już chwilami przesyt, wciąż po skończeniu jednego tytułu zaraz sięgam po kolejny. Sporo dobrych polskich autorów w tym gatunku! Bochus, Brejdygant, Siembieda, Ostrowski, Miłoszewski (Kastor), to ci którzy spodobali się najbardziej w tym roku, troszkę rozczarował Leszek Herman i Krajewski. No i kryminał na wesoło, czyli brawurowy debiut Jacka Galińskiego - pani Zofia rozwala wszelkie zasady...
Z zagranicznych... Hmmm. Fajna była trylogia Jensena, zaskoczyło Powiększenie choć kontynuacja już nie była tak dobra, klimatem bliskim Dochodzenia zainteresowanie wzbudził Kasztanowy ludzik.

A gdybym miał wybrać jeden kryminał? Zdecydowanie byłaby to Saenz Garcia de Urturi Eva - Cisza Białego Miasta.
No i trochę poza tymi gatunkami, coraz bardziej podoba mi się groza. Ale to raczej w planach na rok przyszły. Czekam na kontynuację powieści Dardy, ale wynotowałem sobie z tomiku Zabójcze święta jeszcze kilka nazwisk wartych sprawdzenia.

Nie mam czegoś takiego jak podium, gdzie poza gatunkowymi rekomendacjami mógłbym powiedzieć oto te najlepsze. Ale o jednym jeszcze tytule chciałbym wspomnieć. Notka jest świeża, bo wczorajsza, choć książka przeczytana już kilka miesięcy temu. Zerknijcie tam i sami przeczytajcie czemu Niewidzialna ręka Wasielewskiego wciąż we mnie siedzi. Zdobywa tytuł nie tyle najlepszej powieści, ale najbardziej poruszającej. Kto wie czy to nie jest ważniejsze.
A co Wy czytaliście ciekawego w tym roku?

A oto pełna lista nie tyle przeczytanych, ale tego o czym pisałem w tym roku

Przeczytane 2019:

komiksy:

Jaronizmy - Paweł Jaroński

2 komentarze:

MilionyLiter1 stycznia 2020 10:01
"chciałbym mieć możliwość delektowania się tym co czytam" - idealnie to ująłeś. Sama wiem po sobie, że im bardziej książka mi się podoba, tym wolniej ją czytam i tak mi smutno, kiedy ona się kończy.
Ciekawe podsumowanie minionego roku, wiele pozycji, które poleciłeś sama chętnie przeczytam. Szkoda tylko, że na czytanie wciąż mam mniej czasu, niż bym tego chciała.
Z przyjemnością do Ciebie zaglądam i myślę, że to się nie zmieni. Pozdrawiam i życzę Szczęśliwego Nowego Roku oraz mnóstwa czasu na delektowanie się książkami.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Notatnik kulturalny

Strony

poniedziałek, 30 grudnia 2019

Przeczytane 2019, czyli moja ulubiona kategoria

2 komentarze: