Rytuał, czyli o dwóch takich co w zwątpieniu odnajdują wiarę

Horror? To mnie od dłuższego czasu nie kręci. Walka z szatanem? Sorry, ale choćby nawet twórcy mieli poważne zamiary wobec historii jakie chcą opowiedzieć (często jak np. przy Egzorcyście inspirowano się prawdziwymi wydarzeniami), to efekt potem jest jedynie rozrywką i za cholerę nie skłania do żadnych przemyśleń. Nie oszukujmy się jak zobaczyłem ten tytuł i przeczytałem o co w nim chodzi jedna jedyna rzeczy mnie skłoniła do jego obejrzenia. Anthony Hopkins. Fakt - jemu też zdarza się grać w rzeczach miernych, ale jednak zawsze mam ochotę dać mu kolejną szansę. No i dałem.Czy ten film ma straszyć? Pokazać coś ważnego (np. realność zła?)? Obawiam się, że u większości widzów nie wzbudzi ani specjalnych emocji, ani przemyśleń. Mimo niezłego materiału wyjściowego („Rytuał” został w dużej mierze oparty na książce „Obrzęd. Tajemnice współczesnych egzorcyzmów” Matta Baglio, której autor towarzyszył egzorcyście – księdzu Gary’emu Thomasowi podczas jego praktyk i spisał jego wspomnienia) zostało niewiele - kolejny dość schematyczny film gdzie trochę postraszy się diabłem, a potem zwycięża i tak człowiek (tyle, że nie wiadomo w sumie w jaki sposób, bo wygląda na jakiś fart).

No dobra może przesadzam - tu jest trochę więcej odniesień do wiary niż w innych filmach, ale też podane jest to raczej w mało pogłębiony sposób (główny bohater - młody ksiądz tak naprawdę wcale nie wierzy i dopiero zetknięcie z realnym złem w trakcie egzorcyzmów popchnie go w stronę Boga). Mamy młodego księdza - sceptyka, który wstąpił do seminarium tylko po to by uciec z domu, oraz dość ekscentrycznego starszego kapłana (Anthony Hopkins), który ma uczyć go egzorcyzmów. Pomysł zaiste oryginalny - skoro zobaczysz realność zła i uwierzysz w jej istnienie, tym samym uwierzysz w istnienie Boga jako jedynej siły, która jest w stanie diabła zwalczyć. 

Starszy kapłan jest "starym wyjadaczem" i trudno go czymś zaskoczyć, ale przecież jest też tylko człowiekiem. Walka ze złym w którymś momencie stanie się dla obu bohaterów ciężką próbą. 

Jeżeli widzieliście jakiekolwiek filmy, które by pokazywały to co może dziać się z opętanymi, jak odprawia się egzorcyzmy - tu nie będzie dla Was wielu zaskoczeń. Film nieźle operuje atmosferą wykorzystując lęki, wyrzuty sumienia, mieszanie jawy i snu, ale jako całość dla mnie niestety był średnio interesujący. Za dużo tu czystej rozrywki, fragmentów, które miały podnieść jego oglądalność (np. związek młodego księdza z dziennikarką), ale do samej fabuły wnoszą niewiele. 

Hopkins jak zwykle przyciąga - raz spokojny, flegmatyczny, a innym razem wręcz przerażający. Ale chyba wolę go w pierwszej połowie filmu niż w drugiej gdy zaczyna szarżować i na to jeszcze nałożono efekty specjalne. 

Jest średnio, choć prawdę mówiąc wolę i tak tego typu klasyczne kino grozy niż obserwowanie kolejnych obcinanych głów, rąk, nóg itd. Tam już nie ma strachu, a jedynie niesmak. Tu strachu też specjalnie nie ma, ale przynajmniej nikt swoimi sadystycznymi fantazjami nie zohydza mi wyobraźni.