Świat jest teatrem- Boris Akunin, czyli jak to jest z tą dojrzałością

Jest świeżutki Akunin (o tym jak go zdobyć na dole) i to po raz kolejny z Erastem Fandorinem (bo jakoś mniej mnie kręcą powieści z innych serii tego autora, może poza Siostrą Pelagią). Pojawia się pytanie czy jakieś inne wydawnictwo, po zamknięciu Świata książki, będzie zainteresowane wydawaniem tego autora - wszak w Rosji ukazał się już kolejny tom pt. Czarne miasto. Tych którzy Fandorina już poznali i polubili chyba nie muszę zachęcać do lektury, a tych którzy nie znają powinny zachęcić te kolejne tomy, które są kupowane w wielu krajach. Mody przychodzą i odchodzą (np. na kryminały skandynawskie), a pewne nazwiska wciąż są czytane - o dziwo często dotyczy to właśnie kryminałów retro. Są tak inne z tą historią w tle, z tym klimatem świata, który już odszedł w niepamięć, tu nawet morderstwo i śledztwo inaczej smakują. Warunków do spełnienia, aby się to podobało jest kilka - liczy się nie tylko pomysł na fabułę, ale i ciekawy bohater, dobre pióro aby oddać całe tło i sprawić by dzięki postaciom drugoplanowym, dialogom i różnym wydarzeniom chłonęło się opowieść myśląc nie tylko o samym mordercy. Tak jak Agatha Christie jest dla mnie mistrzynią takich powieści, tak Akunin wbił się na moje półki ze swoimi powieściami tuż obok niej i to bez żadnych kompleksów. U niego dochodzi jeszcze jeden fajny element: tak jak niespecjalnie mnie kręci angielska wieś, tak carska Rosja i jej świat - tak różnorodny, tak barwny, fascynują bardzo. Czym żyli ludzie, jakimi sprawami tuż przed tą nadchodzącą rewolucją, która sprawi, że niewiele po nich pozostanie...

Tym razem akcję Akunin umieścił w Moskwie 1911 roku. Fandorin jest już poważnym mężczyzną po 50-tce, po różnych konfliktach z władzami na szczęście nie pozostało zbyt wiele, szanuje się go jako eksperta, a on sam wciąż stawia przed sobą jakieś wyzwania po to by jak to sam określa nie "osiąść na laurach". Zdolności, warunków fizycznych i inteligencji mógłby mu pozazdrości niejeden młodzieniec. Ale choć nasz bohater uważa, że osiągnął już pewną harmonię i dojrzałość, że szaleństwa i błędy ma już za sobą, tym razem zakocha się nieoczekiwanie, głupio, nieszczęśliwie niczym młodzieniaszek. Obiektem jego uczuć będzie piękna aktorka, do której oprócz niego wzdycha wielu wielbicieli. Czy to zabawa ludźmi, ciągła gra niczym na scenie, czy rzeczywiście za jej zachowaniem, brakiem szczęścia i zmiennością kryje się jakaś tajemnica? Fandorin będzie cierpiał, złościł się, próbował zapomnieć, ale dopiero gdy otrząśnie się z dręczących go myśli i marzeń, gdy zacznie działać zgodnie ze swoimi umiejętnościami, na całą sprawę będzie mógł spojrzeć trochę inaczej.     

Powieść jak na Akunina trochę nietypowa, bo większość wydarzeń umieszczonych jest w środowisku teatralnym - mamy przygotowania, próby, spektakle, nawet odniesienie do początków kinematografii, napięcie między aktorami, wizjonerskiego reżysera i... sztukę teatralną, którą napisze sam Fandorin (jest zamieszczona na zakończenie powieści), a w której zagra jego japoński sługa Masa. Z różnych powodów ten zaprzyjaźniony z nim pomocnik nie będzie tym razem pomagał mu w śledztwie - Erast zostanie sam. Kolejne morderstwa wciąż będą mieszać mu szyki i wprowadzać zamęt w jego umyśle nowymi podejrzeniami. Co jest grą, a co prawdziwą namiętnością prowadzącą do szaleństwa i zbrodni?  

Ciekawy jest wątek tzw. Arki Noego, czyli trupy teatralnej która prowadzona jest przez swego reżysera i kierownika żelazną ręką. Jego pomysły na sukces, szukanie sensacji, podkręcanie zainteresowania mogą nam przypominać coś bardzo współczesnego. Czy rzeczywiście taka ma być przyszłość teatru i kina?

  

Jak zwykle u Akunina - czyta się świetnie, kryminalna intryga choć nie iskrzy przecież od akcji, rozwija się powolnym tempem, to jednak jest fajnie poprowadzona prawie do samego końca. A sztuka mocno osadzona w kulturze japońskiej to miły dodatek dla tych którzy Fandorina lubią. 

  

Co zrobić by zdobyć książkę? Odpowiedz na 3 proste pytania 

1. Podaj pełne imię i nazwisko autora.

2. Którym tomem przygód Fandorina jest "Świat jest teatrem"?

3. Kim jest Nicholas Fandorin i jaki tytuł nosi cykl powieści w którym jest on bohaterem?

Odpowiedzi przysyłajcie na adres przynadziei@wp.pl. Czas do 3 lutego. A szczęściarza wylosuje pewnie nasza kotka Cookie.