Po słowiczej podłodze - Lian Hearn, czyli japoński balsam na duszę

Przeleżała długi czas na półce, bo ta książka to „nie moje klimaty”. Nie ma w niej nic co mnie w książkach kusi. Nie lubię fantastyki, nie ciągnie mnie w bardzo dawne czasy, nadprzyrodzone zdolności – złoszczą, opisy maltretowania ludzi - odrzucają. I nagle książka, która zawiera to wszystko… po przeczytaniu siedzi mi w głowie i staje się balsamem dla duszy.

Baśniowy, fantastyczny świat, który jakby od niechcenia opisuje społeczne zależności feudalnej Japonii. Autorce udało się stworzyć wyimaginowany obraz krainy, w której (jak zawsze i wszędzie) ludzie walczyli o władzę, wpływy i pieniądze, a nawet o kobiety. To walka na śmierć i życie, okupiona okrucieństwami i zdradami, a miłość często przypłacona była wyrzeczeniami lub kończyła się śmiercią. Jednak Lian Hearn tak pięknie otuliła tę opowieść mgłą i zapachem, że nie boli tak mocno jakby mogła. Wprowadza nas w obyczajowość japońską, zaczynamy rozumieć rytuały, które rządzą ich zachowaniami i rozumiemy dlaczego tak być musi, dlaczego bohaterowie dokonują takich a nie innych wyborów, często sprzecznych z naszymi wartościami. 

Intrygi na dworach możnych, kwestie sukcesji przenikają się na kartach książki ze światem samurajów i wojowników ninja, a wszystko to otulone jest bajkowością, mistyką, wynikającą z kultury japońskiej. Bohaterowie muszą uważać na każde słowo, uważać na każdy stawiany krok, bo zło czai się w mroku, chowa za cieniem. Dobrze chociaż, że przyjaciel jest przyjacielem „na śmierć i życie” i rozumie podstawowe pojęcia determinujące życie Japończyka. I nagle, nie wiadomo jak i kiedy czytelnik zaczyna śledzić skomplikowane powiązania walczących ze sobą klanów i rodów, kibicuje misjom jednych tajemniczych zabójców przeciwko innym. Dużo się dzieje, nie można się nudzić. Z zapartym tchem śledzimy losy tych, którzy sposobią się do zabicia tyrana… tylko, żeby zdołali przejść przez tę tytułową słowiczą podłogę.

Zastanawiałam się długo co mnie w tej książce tak zachwyciło, dlaczego myśląc o niej zaczynam się uśmiechać, dlaczego ta książka ma dla mnie taki dobry wydźwięk… I nagle olśnienie! W polskiej przedwyborczej rzeczywistości gdzie jak wrogowie stajemy naprzeciw siebie, gdzie jad sączy się z każdej strony, autorytety okazują się wydmuszkami, tracą znaczenie wartościowe słowa pojawia się książka ze spokojną narracją, gdzie każde słowo jest wyważone i potrzebne (lub przemilczane, bo tak trzeba), gdzie obowiązek, honor, miłość, przyjaźń to nie puste frazesy, gdzie autorytetem jest człowiek mądry a nie ten który głośniej krzyczy, gdzie przyjaciel zrobi dla ciebie wszystko, nawet jeśli będzie musiał działać wbrew sobie i swoim uczuciom, z twarzą pokrytą łzami. Ta książka przywraca wiarę, że kiedyś będzie normalnie i przywrócimy sens dobrym, wartościowym słowom.
Polecam
MaGa