Notatnik kulturalny: Podsumowania 2021: muzyka i teatr, czyli niedużo, ale kilka fajnych rzeczy było

Pierwsze z tegorocznych podsumowań. Teatr. Muzyka (u mnie zarówno płyty jak i koncerty). Wiadomo jaki ten rok był - nie sprzyjał koncertom, chodzeniu do teatru, więc nie było pod tym względem za bogato. Jak przeglądam spisy, spektakli trochę było, chyba nawet więcej niż płyt, które przesłuchałem w całości.

Jeżeli macie ochotę zerknąć - poniżej spisy wszystkich notek w temacie. Teatralne recenzje Mirki (a jest ich coraz więcej) pojawią się też wyszczególnione w zakładkach, ale w podsumowaniu całorocznym jeszcze ich nie uwzględniam). Zresztą odmówiła ona wskazania czegoś jako jej własne wyróżnienia.
Znowu jest więc trochę subiektywnie.
I może najpierw teatr:

21 obejrzanych spektakli, w tym kilka online, to nie za wiele, więc i z tymi podsumowaniami nie mam zamiaru szaleć. Ani nie upieram się, że widziałem wszystko co najciekawsze w sezonie, ani też nie aspiruję do roli krytyka, który by każde przedstawienie rozbierał na czynniki pierwsze, analizując i porównując każdy detal. Kieruję się emocjami, nie ograniczam się jedynie do "ambitnego" repertuaru, z radością wybierając się raz na jakiś czas na komedie (ale z odczuciem, że coraz mniej są one dla mnie zabawne).

A komedie i farsy chyba ratują w tej chwili teatrom życie, bo przy ograniczonych możliwościach zapełnienia sceny, obawach ludzi, zmieniających się przepisach, to właśnie one się najlepiej sprzedają, ich szuka masowy widz, może stosunkowo szybko można je też przygotować do wystawienia... Wśród tych lekkich tytułów, mimo całej mojej sympatii dla Artura Barcisia (Porwanie było fajne), wskazanie moje idzie dla komediodramatu jaki wystawiany jest na scenie Małej Warszawy, czyli Inteligentów.

Może i trochę przerysowane, ale jednak bardzo aktualne.
I takich przedstawień przyznaję się szukam, nie dziwcie się więc, że wśród kolejnych wyróżnień będzie spektakl teatru WARSawy Kobieta i życie - świeża i bardzo mocna rzecz grana niestety chwilowo poza Rynkiem Starego Miasta, na gościnie w Ateneum. Troszkę się wahałem czy nie wyróżnić również Świństwa, premiery z tej jesieni tego samego teatru, bo też zasługuje na uwagę, niech będzie jednak wskazanie na różne sceny, żebym nie był posądzany o kolesiostwo (choć przyznaję, że odkąd wpadam do WARSawy bardziej regularnie stwierdzam, że w niewielu teatrach jest tak równy, wysoki poziom repertuaru). Kolejne wyróżnienie idzie więc po sąsiedzku, bo też na Starym Mieście - dla Teatru Młyn i Szkoły - kolejnej miniaturce w ich dorobku, która bawi, ale i zmusza do refleksji.

Ostatnie dwa wyróżnienia to:
- bardzo ciekawa adaptacja komiksu na scenie, czyli musical wystawiany przez studentów Akademii Teatralnej. Przybysza pokochają szczególnie ci, którzy znają wersje obrazkową, która jest po prostu cudna!

- przegapiony na początku pandemii, ale na szczęście powtarzany przez Multikino w ramach cyklu na żywo w kinach, spektakl Bank Braci Lehman. Bajka po prostu! Scenariusz, reżyseria, scenografia, gra aktorska na poziomie takim, że szczęka opada.

5 wyróżnień. Radość, że udało się zobaczyć kilka świetnych rzeczy. Cudownych aktorów (Mistrza Peszka nawet dwa razy!) i aktorki, debiutantów. Cieszyć się nawet na słabszych przedstawieniach, ze świadomością jak ważne one są dla środowiska... Pozostaje nadzieja, że wreszcie się cholerstwo wirusowe uspokoi, a teatry będą mogły pracować spokojniej, nie martwiąc się o kolejną zmianę przepisów...
Na dole znajdziecie pełną listę 21 spektakli obejrzanych i opisanych w tym roku.

A teraz muzyka.

Koncertów było jedynie kilka, ale za to dwa na pewno zapamiętam na długo. Może dlatego, że oba były pożegnalne. Zarówno Bass Astral X Igo, jak i Lao Che zagrali fenomenalnie, ale i my chyba byliśmy wytęsknieni takich spotkań (bilety czekały po dwa lata), dlatego tak szybko udało się rozgrzać publikę i stworzyć tak cudowną atmosferę. Brak słów. I nawet Kult w tym przypadku trzymający poziom, jednak blaknie, bo ich zamierzam oglądać jeszcze nie raz.

A płyty? Znowu bez głównej nagrody, choć z dwóch wyróżnień chyba będzie jedno wskazanie na płytę do której częściej wracałem. Wśród 38 płyt, o których w tym roku pisałem było niewiele zespołów i wykonawców, których znałem wcześniej. Jakoś tak się składało, że częściej kusiło coś nowego, przynajmniej dla mnie i niejednokrotnie były to bardzo miłe zaskoczenia (Baasch, Bisz/Radex, Runforrest). Żal, że Spięty zawiesza grę z zespołem, bo choć jego materiał jest bardzo ciekawy, to jednak nie do końca moja bajka. Nie przestaję się zachwycać muzyką filmową orkiestry Henryka Debicha, całkiem miło słuchało się Organka, Voo Voo to klasa sama w sobie... Ale trzeba wskazać to co najciekawsze.

Płyty, które zachwyciły od pierwszego odsłuchu, a potem do nich wiele razy wracałem, wciąż odczuwając ogromną frajdę to: materiał o nazwie Sztuka miłości projektu muzyków pod szyldem Ars Latrans Orchestra, ciekawa mieszanka, która daje przestrzeń na oddech, ale i potrafi wciągnąć w trans. A druga płytka i to chyba mój ulubiony album tego roku to Fisz Emade Tworzywo i Ballady i Protesty. Jak ja pokochałem te zabawy słowem, te cudowne skojarzenia. I mam wrażenie, że mimo iż jestem boomerem w oczach moich córek, to dobrze mi z tym. Nawet jeżeli wchodzę w jakieś klimaty elektroniczne, klubowe, bardziej nowoczesne, to wciąż najbardziej mi one wchodzą, gdy jakoś nawiązują do muzyki z przeszłości jak właśnie na tym albumie.

Czy z skorzystacie z moich rekomendacji - Wasz wybór. Ale jeżeli chcecie się podzielić własnymi odkryciami, zostawcie komentarz!
W najbliższych dniach jeszcze podsumowania filmowe i czytelnicze.

Teatr:

Płyty:

koncerty:

Notatnik kulturalny

Strony

poniedziałek, 27 grudnia 2021

Podsumowania 2021: muzyka i teatr, czyli niedużo, ale kilka fajnych rzeczy było

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz