Capote, czyli o pisarzu i jednej jego powieści

Od razu się przyznam, choć troszkę wstyd, że się nie czytało takiego klasyka jak Truman Capote, znam tylko jego jedną jego powieść. Ale powieść wyjątkową i od niej się dla mnie zaczęło. Gdy usłyszałem, że film opowiada właśnie o okresie życia gdy pisał on "Z zimną krwią" nie mogłem tego przegapić. Ostatnio miałem okazję sobie ten film odświeżyć. Książka to historia jednej z najbardziej poruszających zbrodni w USA na przełomie lat 50 i 60. Film to skromna czarno biała produkcja, której siłą jest niesamowita kreacja Philipa Seymoura Hoffmana i ciekawy scenariusz - najważniejsze są tu dialogi i coraz cięższy klimat, który od entuzjazmu z ciekawego tematu prowadzi pisarza coraz bardziej ku depresji.

Informacja o szokującej zbrodni dokonanej na rodzinie z małego miasteczka w Kansas zainteresowała Trumana Capote jako świetny temat dla pisarza i dzienikarza - najpierw jako reportaż, a potem zrozumiał, że to materiał na powieść. Jedzie wraz ze swoją przyjaciółką by zdobyć jak najwięcej informacji i wyświetlić motywy morderców. Towarzystwo jest dla niego pewnym zabezpieczeniem - jego dziecinny głos, dziwne maniery i niekonwencjonalne zachowanie (co tu gadać czasem zachowuje sie po prostu jak świr) nie wzbudzają sympatii szczególnie wśród konserwatywnych mieszkańców regionu. Pisarzowi udaje się jednak zobaczyć i rozmawiać z szybko schwytanymi mordercami, powoli zaczyna się psychologiczna gra, aby zdobyć ich zaufanie i wyciągnąć jak najwięcej informacji. W trakcie kolejnych spotkań i długich rozmów obiecuje pomoc, obronę najlepszego prawnika, daje nadzieję, zwodzi, jednocześnie wchodząc coraz głębiej w ich świat, psychikę, poznając dzieciństwo i zapisując kolejne strony notatek. Kto czytał książkę zna efekt tej pracy. Teraz mamy okazję przyglądać się jak te informacje były wyciągane (trwało to blisko 7 lat) i ile kosztowało to samego pisarza.

Capote jest tu cholernie zmanierowany, zapatrzony w siebie, często bryluje w towarzystwie, z czasem jednak staje się coraz bardziej zamknięty w sobie, pomiędzy jednym ze skazanych na śmierć, a nim tworzy się dziwna przyjaźń. Przyjaźń toksyczna, bo Capote mimo, że obiecuje staranie o ułaskawienie, przecież czeka z zakończeniem ksiązki na wykonanie wyroku - tak by finał powieści był mocniejszy. Coraz częściej zaczyna zaglądać do kieliszka, izoluje się od otoczenia, wpada w depresję. Tak jakby odkrywając człowieczeństwo w opisywanych przez siebie bohaterach sam powoli je zatracał coraz bardziej wchodząc w kłamstwa i manipulację. 

Świadomość, że "Z zimną krwią" było ostatnią powieścią tak płodnego wcześniej pisarza, jego chyba najważniejszym dziełem, ale i końcem twórczości jest kropką jaką można w tej opowieści postawić.
trailer
możesz zobaczyć także: Mniejsze zło