Piraci z Karaibów - Na nieznanych wodach, czyli trochę zabawy w kinie

Seria Piratów z Karaibów zdobyła już rzesze swoich fanów więc gdy tylko wkracza do kin kolejna część nawiązująca do tego tytułu dystrybutorzy zacierają ręce. A, że rano prawie nic nie grają w kinach to i ja dołączyłem do tych co im dorzucają parę złotych. Niedługo wystarczy tylko Johny Depp w roli szalonego kapitana, a cała reszta bohaterów i fabuły nieważna, cały film może nawet dziać się na lądzie i tak ludzie to kupią.

Jest aż tak źle? Ano to zależy jakie kto ma oczekiwania. Lekkie kino akcji z niezbyt skomplikowaną fabułą? Przygodówka do tego by zaliczyć ją z nastoletnim kuzynem? To będzie jak znalazł. I pewnie niewiele więcej. Bo też i po trzech wcześniejszych filmach trudno czymkolwiek zaskoczyć widza - trochę walk, jakieś zombiaki, szalone ucieczki spod stryczka... to wszystko już widzieliśmy. Więc nawet dodanie efektów 3D niewiele pomoże - jeżeli spodziewamy się jakichś rewelacji - tu ich po prostu nie ma. Ale akcja jest w miarę szybka i jeżeli nie szukamy dziury w całym to spędzimy bezstresowe dwie godziny (pozostanie tylko stres czy warto było wydać kasę, ale na szczęście w tygodniu to zaledwie 16 zeta).

Tym razem fabułę zbudowano wokół poszukiwania kielichów z zaginionego statku Ponce de Leona oraz legendarnego Źródła Wiecznej Młodości. W wyścigu o dotarcie do celu wezmą udział: Jack Sparrow troszkę do tego zmuszony i wzięty w niewolę przez Czarnobrodego (Ian McShane) i jego temperamentną córkę Angelikę, Hiszpanie oraz Brytyjczycy (do których przyłącza się żądny zemsty kapitan Barbossa. Po drodze statki idą w odstawkę i większa część filmu dzieje się na lądzie - więcej tym razem wiec plenerów i roboty dla kaskaderów niż efektów komputerowych i fajerwerków (wyjątkiem są syreny i zombie). Ach no i córka Czarnobrodego Angelika okazuje się osobą (poznaną już wcześniej) bliską sercu Jacka - mamy więc kreskę troszkę uczłowieczającą naszego bohatera (dotąd często sprawiał wrażenie, że zależy mu na kimś tylko gdy leży to w jego interesie)... 

Jedno trzeba przyznać - w tej chwili duży ciężar filmu dźwiga na sobie wygłupiający się Johnny Depp w roli Jacka Sparrowa - zaczyna to przypominać filmy z Louisem de Funes... I wszystko można wybaczyć bo to już taka konwencja - skakanie po palmach, geniusz improwizacji i wychodzenie obronna ręką nawet z największych opresji. Bo gdyby nie on i rewelacyjny Geoffrey Rush jako kapitan Barbarossa to niewielu bohaterów przyciągało by w tym filmie naszą uwagę (bo Penelope Cruz jest sztywna i nijaka). Ale tym razem twórcy filmu nawet tę kurę znoszącą złote jaja czyli Jacka Sparrowa potraktowali trochę po macoszemu - za mało tu humoru, jego pogaduszek i kombinacji. Jest jakoś tak bardzo poprawnie. Na pewno mniej jest scen widowiskowych (np. walk na morzu) - oprócz sceny z syrenami jest tego niewiele - ale to pewnie kwestia tego że Disney w trakcie produkcji podobno nieźle ciął budżet. Wyszło jak wyszło - niezła przygodówka (troche jak za czasów moich lat nastu seria "Indiana Jones"). I tylko miejmy nadzieję, że przy braku lepszych pomysłów na serię producenci i scenarzyści już na czwartej części Piratów poprzestaną.
Śmiechu tym razem dużo nie ma, ale ogląda się lekko i mimo niedociągnięć bawi. Może to wystarczy?

Trailer

ps. Taaaak. To był dobry dzień. Pożytecznie i przyjemnie. Krew oddana, bilety do teatru kupione, buszowanie w księgarni owocne, nawet na kino starczyło czasu, i na lody z dziećmi, i na bibliotekę i na rowery... Teraz tylko się nawadniać, zjeść (lub rozdać) te 8 czekolad i nie potraktować "nie przemęczania się" jako byczenia się do końca dnia na kanapie.