Funny Games, czyli przemoc w białych rękawiczkach

Ten film wali po głowie obrazem przemocy tak bezmyślnej i bez konsekwencji, że odradzam go wszystkim przyzwyczajonym do szczęśliwych zakończeń. Ktoś spyta - po co wiec go oglądać? Cóż - kino opowiada nie tylko dobre historie, kino ma także pobudzać do myślenia. A ten film mimo, że jest ociekający okrucieństwem opowiada o czymś ważnym - o tym co może się zadziać z umysłami młodych ludzi wychowanych bez zasad, norm, a cały obraz świata budujących na tym co zobaczą w mediach.

W skrócie - bogate małżeństwo Anna i Georg jadą z synkiem na weekend do domu nad jeziorem, tu poprzez sąsiadów poznają dwóch młodzieńców: Petera i Paula. Pojawiają się oni następnie w domu małżeństwa pod błahym pretekstem rozpoczynając pewną prowokacyjną i pozbawioną znanych nam zasad grę.
To co najbardziej potworne, że mimo swego okrucieństwa robią to zupełnie na chłodno, prawie bez emocji, traktując to jako zabawną grę w które wszyscy muszą podporządkować się ich regułom. Po dokonaniu zbrodni, najspokojniej w świecie wyruszają w poszukiwaniu kolejnej zabawy - bez wyrzutów sumienia, bez jakiejkolwiek refleksji... W białych rękawiczkach. A nasze refleksje? Widz w tej grze jest traktowany jako jedna ze stron, do naszych emocji młodzieńcy odwołują się kilkukrotnie, ale tylko po to by mrugnąć okiem, że niby bawimy się wspólnie. Film Michaela Hanke jest więc trudny do zniesienia, powala nie tyle sama brutalność, ale jej brak jakichkolwiek przyczyn, lekkość z jaką przychodzi.

Czego szukamy w kinie? Czy zastanawiamy się nad przemocą, która nas zalewa z ekranu? Czy wystarczy mieć pilota, żeby przewijać co bardziej krwawe fragmenty? Może komuś przy projekcji kolejnego filmu z rzeką posoki, z fruwającymi kulami, z setkami trupów przyjdzie do głowy refleksja i przypomni się Funny Games... Przemoc wcale nie jest zabawna. Polecam bo film bardzo ciekawy choć dla ludzi o mocnych nerwach.
"Nie chodzi o to, czy i jak pokazywać przemoc, ale pozwolić widzowi uświadomić sobie własny stosunek do przemocy i do sposobu, w jaki została pokazana. W Funny Games chciałem pokazać przemoc taką, jaką jest naprawdę, to znaczy niemożliwą do strawienia. Z powrotem nadaję przemocy jej realność." Michael Haneke

trailer

ps. Czy Amerykanie muszą zawsze robić własne wersje tego co nie zostało nakręcone u nich? Co to zmienia? Bo oczywiście nakręcili własną wersję - pewnie różni ją jedynie to, że bohaterowie żyją w USA i są przystojniejsi... Nie zamierzam tego sprawdzać, wystarczy mi oryginał. Ma już swoje lata, ale przekaz jak najbardziej na czasie.