Pozdrowienia z Paryża, czyli amerykańska masakra 9

Po obejrzeniu tego filmu stwierdzam z żalem, że chyba to co dla wielu reżyserów jest humorem i akcją bardzo rozmija się z moim widzeniem tych pojęć. "Sale kinowe wybuchną śmiechem, a ekrany rozerwie eksplozja akcji". Tak oto reklamowane jest to "dzieło". A ja po 90 minutach stwierdzam, że takie żenującej papki, bez ładu i składu już dawno nie widziałem (no chyba, że w latach 90-tych na magnetowidach kino klasy B). I nie specjalnie pomagają tu znani aktorzy, no chyba, że mają tylko przyciągnąć widza, bo fabuły nie ratują.
James (Jonathan Rhys Meyers) to przeciętniak pracujący w ambasadzie amerykańskiej w Paryżu marzący o tym by zostac prawdziwym agentem. I oto los daje mu szansę - ma partnerować i opiekować się specjalnym wysłannikiem CIA Charliem Waxem, który przybywa z misją do Paryża (tu ogolony na łyso John Travolta). Wax nie uznaje żadnych zasad oprócz własnych i wszystkie problemy rozwiązuje za pomocą spluwy lub pięści.

Otrzymujemy więc festiwal łamania kości, trup ściele się gęsto, a James jest coraz bardziej zszokowany metodami wiecznie uśmiechniętego i wyluzowanego kolegi. Fabuła nie ma tu specjalnego znaczenia - po prostu jak nie można wyjaśnić logicznie nastepnego tropu (i trupów) to się dorzuca namiar przez satelitę czy coś równie fajnego z gadżetów CIA. Idą, zabijają, a na końcu dowiadujemy się, że to wszystko po to by odkryć i zniszczyć okropnych islamskich terrorystów. Pierre Morel zafundował nam nie tyle kino akcji, ale jakiś miks bijatyki i strzelaniny bez ładu i składu plus parę scen, które mogą wywołać uśmiech - może to i rozrywka, ale lepiej przy tym nie zastanawiać się nad jakimś sensem. Tym bardziej smutne, że gościu taki jak Luc Besson najwyraźniej upodobał sobie takie kino i tłucze je masowo (która to już część Taxi wchodzi?) - to on jest twórcą scenariusza i wykłada kasę.

Kiedyś rzeczy tego typu także i mnie bawiły, ale jednak w klasyce tego typu jak w np. Zabójczej broni jest jeszcze całkiem zgrabna fabuła, wszystko jakoś łączy się ze sobą, humoru jest dużo więcej i nie jest on tak monotematyczny (jakiś kompleks na punkcie wielkości czy co?) wszystko kręci się wokół spluwy - im większa tym lepiej. Zamiast robić reklamę i kombinować fabułę i tytuł powinno się kręcić tego typu rzeczy jako sequele pt. Amerykańska masakra. Co za różnica gdzie dzieje się akcja - Paryż czy Warszawa? Dzielni agenci CIA odkryją spisek wszędzie... Nawet filmowy James Bond już wydoroślał i nie jest to tak naiwne jak dawniej. Ale najwyraźniej twórcy "Pozdrowień z Paryża" uważają, że znajdzie się jeszcze na takie rzeczy publika. Może i się nie mylą, ale ja wysiadam. Dla mnie to nie jest kino sensacyjne tylko zwyczajna sieczka, bez ambicji choćby nawet na to, żeby pośmiać się z gatunku. 

John Travolta wygłupia się jak zwykle, kto go widział np. w „Metrze strachu” to wie czego sie spodziewać. Szkoda, że marnuje się w takich durnotach, a nie szuka takich perełek scenariuszowych gdzie mógłby błysnąć jak w Pulp Fiction czy w Miejskim obłędzie.

Jonathan Rhys Meyers troszkę nijaki, aha jest i mały akcent polski - narzeczoną Jamesa gra Kasia Smutniak.

trailer

a dla porównania coś co podobało mi się dużo bardziej choć pewnie podobieństwa by się znalazły: Brat