Siostra Pelagia i biały buldog- Boris Akunin, czyli wzorzec z Sevres

Kontynuuję odświeżanie sobie Akunina i ulubionej serii z Siostrą Pelagią (Fandorina lubię, ale jest trochę nierówny). Ponowna lektura pierwszego tomu, czyli Białego buldoga przypomniało mi za co tak bardzo lubię te trzy książki Kryminału prowincjonalnego. To nie tylko XIX-wieczna Rosja i fajnie uchwycone realia, nie tylko dobre postacie i jakaś zagadka kryminalna. To co mnie urzekło to ta atmosfera prowincji, na której życie sielskie i anielskie, bo wszyscy chodzą tak jak im władza kościelna doradza. Biskup Mitrofaniusz odrzuciła szansę na karierę i lepsze stanowiska, wrócił do odległej prowincji i zbudował przez lata małą oazę spokoju. Tu ludzie nie biorą łapówek, podatki pobierają tylko w wysokości dziesięciny (kapitalny wykład strzelony gubernatorowi czemu nie powinny być większe), a i w sprawach religijnych panuje tolerancja i harmonia. I to właśnie drażni różnych ludzi w stolicy i sprowadzi na Zawołże kłopoty. W roli czarnego charakteru wystąpi wysłannik władz i państwowych i kościelnych, który za wszelką cenę będzie starał się znaleźć jakiś powód do zmian i rewolucji. Ci którzy zbudowali ład i nie chcą zrozumieć konieczności działań udowadniających umacnianie wiary prawosławnej staną do walki z trudnym przeciwnikiem.
A w tle sprawa kryminalna wydawałoby się na pozór prosta. Oto u krewnej wielebnego Mitrofaniusza ktoś próbuje zamordować jej pupilki - nowo wyhodowaną rasę białych buldogów. Siostra Pelagia otrzyma za zadanie rozwikłać sprawę w kameralnym gronie rodzinnym i sąsiedzkim, ale okaże się, że będzie ona miała ciąg dalszy ściśle powiązany z działaniami wysłannika stolicy. Sprawy obyczajowe, namiętność, miłość będą nieustannie tu przecinać się z działaniami, których motywacji możemy się jedynie domyślać, a które wyjaśnią nam się dopiero w finale.  

Świetnie zarysowane tło, na nim nakreślona akcja, która sama w sobie może nie zaskakuje, ale ponieważ postacie, które tu występują (bardzo ludzki biskup, siostra zakonna, która potem prowadzi śledztwo już bez habitu jako własna krewna), ich dylematy moralne (sprawiedliwość ludzka, chęć zemsty, kary i miłosierdzie, które im przypomina o tym iż czasem powinni być bardziej pokorni, miłosierni) - to wszystko składa się na całość bardzo bardzo smakowitą.   

Oto kryminał retro, który można stawiać jako wzorzec tego gatunku w Sevres.
*******************

Dziś tylko rozstrzygnięcia: książka Tymoszenko z tego konkursu wędruje do Marysi (Elimy). Dla wszystkich, którzy walczyli o tę pozycję podziękowania i gratulacje dobrego nosa (oczywiście w pytaniu chodziło o Film: Drugie Chelsea - Opowieść o Doniecku. Książka o Julii spowodowała, że na nowo zacząłem szukać różnych informacji o polityce (ale raczej omijając nasze poletko) - już ostrzę sobie zęby na pozycję o której usłyszałem dziś w trójce: o Wiktorze Orbanie napisał Igor Janke. Cholera z tego co usłyszałem to wszystko to co nam się wmawia w mediach na temat polityki na Węgrzech i to straszenie Orbanem nijak ma się do rzeczywistości. Ciekawe. Może jakaś notka pojawi się na blogu równoległym, czyli notkach subiektywnych.

Materiałów na notki zebrało się sporo - niedługo będzie o Miedziance, Życiu Pi, jedna notkę naszykowała moja córa, przeczytałem już też nową Rowling i biografię Iwaszkiewicza jego prawnuczki (a czytam kolejną autorstwa Radziwona, w kolejce Listy, poluję na Romaniuka), będzie o VooVoo, TLove, Luxtorpedzie. Ale jakoś mnie troszkę zniechęcenie dopadło. Głupia sprawa. Wczoraj umówiłem się z p. Agnieszką na jakiś konkurs, wydawało mi się, że to fajny pomysł, w sumie od kilku miesięcy korzystam z iplex.pl i choć nie ma tam super nowości to odkrywam sporo rzeczy, które gdzieś mi umknęły, fajne dokumenty, klasykę (jak nie wierzycie kliknijcie u mnie na blogu na etykietę iplex i zobaczycie ile tego jest). Konkurs szybki, ale nie sądziłem, że zainteresowanie będzie tak znikome. I jakoś dopadło mnie zniechęcenie. Niby człowiek pisze głównie dla siebie, ale mam też sporą frajdę w urządzaniu różnych konkursów i dzieleniu się tym co dostaję od wydawnictw - trudno wtedy zaprzeczyć, że liczy się na to, że kogoś to zainteresuje. Warto czy nie warto urządzać konkursy? Może sobie odpuścić i tak jak niektórzy po prostu na podarowanych książkach zarabiać?

Notka tylko na chwilę, pewnie za kilka dni pojawi się tu normalna recenzja. 

Przede mną kolejny wyrzut sumienia i powód frustracji - wyzwanie z Prusem. I na ten temat pewnie też notka w najbliższym tygodniu.    

I jeszcze coś muzycznego.