Wszystko czego chcielibyście dowiedzieć się o teatrze, ale boicie się zapytać, czyli zwariowany wieczór a na deser rozdawajka

 

Dzisiejsza recenzja będzie teatralna. Choć od razu warto zastrzec, że przedstawienie nietypowe. Wszystko co byście chcieli wiedzieć o teatrze, ale boicie się zapytać (teatr Montownia, albo jak sami się przedstawiają teatr Chłodnica) gościnnnie w murach Teatru OCH.

Adam Krawczuk, Marcin Perchuć, Rafał Rutkowski, Maciej Wierzbicki, czyli skład Teatru Montownia - jednej z pierwszych niezależnych grup teatralnych w Polsce. Panowie, których twarze znamy z różnych seriali, różnych ról (choćby Rutkowski, który konsekwentnie wypuszcza programy stand up comedy), ale przecież od lat tworzą też własny teatr. I mimo braku własnej sceny tworzą i pokazują własne produkcje - choćby gościnnie. Tym razem jako coś "odstresowującego" na sobotę, wybrałem ich panelo-spektakl na temat teatru. Mamy więc temat przewodni - niby poważny, ale w wykonaniu tej czwórki jest to po prostu ponad godzina kabaretu. Tak piszą o tym sami:

Zapraszamy na kolejne zderzenie z prawdziwym teatrem i jego problemami. Zważywszy na liczne spory, różnice zdań, a niekiedy nawet oznaki otwartej wrogości wobec siebie, wyrażanej przez artystów scen warszawskich, pragniemy naciąć napęczniały wrzód, aby oczyścić atmosferę i podłożyć podwaliny pod fundament nowego, powszechnego, współczesnego, dramatycznego, polskiego i narodowego, przy udziale inicjatywy prywatnej, Teatru. Wszystkich, którym los teatru nie jest obojętny, lub tych, którzy mają go kompletnie dosyć, zapraszamy!

Czego tu nie ma... Nabijanie się z różnego rodzaju "eksperymentów" w teatrze, pokazywanie jak reagują na takie wyzwania widzowie, formułowanie programów naprawy teatru przez polityków. Dowcipy z celebrytów, nadęcia i patosu (sporo konkretnych nazwisk, choć czasem poprzekręcanych można wyłowić co tylko potęguje śmiech na sali), losów młodych aktorów z ambicjami (świetny protest song "Tydzień z życia"), czy zmagań teatrów ze zdobywaniem środków na swą działalność (chyba najlepsze fragmenty spektaklu ze sponsorami). Konkretnych scenek nie będę Wam opowiadał, bo odebrał bym frajdę jeżeli się zdecydujecie to zobaczyć. Człowiek cały czas ma wątpliwość ile w tym przygotowanego tekstu, a ile improwizacji i wygłupów, które sobie wymyślają tuż przed spektaklem. Tak czy inaczej - dużo w tym luzu, śmiania się również z samych siebie. Od razu warto zastrzec, że humor momentami mocno poniżej pasa - panowie są dosadni i może to komuś trochę zgrzytać. Tylko pytanie czy w czasach gdy ponad połowa przedstawień by przyciągnąć widza musi operować metodami i pomysłami typu: golizna, sensacja, plotka, kontrowersja, piosenka, niewybredny humor cokolwiek może jeszcze zdziwić.
Wygłup, ale zabawa całkiem przednia. Masaż przepony gwarantowany. Ba, myślę, że dla niektórych może to być lepsze niż "wyższy poziom teatru"... Bo sporo w tym prawdy. A mimo, że odbywa się to prawie bez dekoracji, to inscenizacyjnie okazuje się, że można wykorzystać prawie wszystko. Grunt to pomysłowość, tupet i improwizacja. Naprawdę polecam uwadze tych facetów. Potrafią nie tylko robić miny i się wygłupiać...

Ostatnia notka w kwietniu, ale ze wględu na długi weekend i pogodę za oknem wszycy w głowach mamy już maj. Na zdjęciu obok pomnik książki z Pekinu i obyśmy w tym roku mieli szansę zobaczyć wiele równie ciekawych, oryginalnych miejsc!

W ostatniej rozdawajce z filozofią szczęcie uśmiechnęło się do MAG :) Gratulacje, postaram się wysłać w tym tygodniu.

A na dziś mam dla Was zaproszenie na majówkę - pewnego rodzaju zabawę, która trwać będzie cały ten tydzień. A do zdobycia oczywiście prezenty - książki, być może coś filmowego. Umówmy się tak: każde 10 osób, które się zgłoszą do zabawy do kolejna nagroda dołożona do paczki, ok? Wygra tylko jedno z Was, ale im wiecej osób ściągniecie tym prezentów będzie więcej. Na początek ujawnię pierwszy: egzemplarz książki 2012 z opowiadaniami Kosika, Pawlikowskiej, Dehnela, Miłoszewskiego, Kalicińskiej. Kolejny prezent jak pojawi się 11-sty chętny.

A jak się zgłaszać. Skomplikowane to nie jest. Najpierw popatrzcie na 3 tytuły poniżej.

Czekając na barbarzyńców - J. M. Coetzee 

Życie prywatne elit artystycznych II Rzeczpospolitej - Sławomir Koper

Wytępić całe to bydło - Sven Lindqvist

Widziecie? To teraz wybierzcie jedne z nich, który najbardziej Was zainteresował.

Wybraliście? A przeczytaliście? No dobra żartuje, tego nie będę sprawdzał. Ale z Waszym wyborem jest związana kolejna część zadania. Otóż w Waszym zgłoszeniu musicie oprócz standardowego "chcę", albo czegoś równie lakonicznego, wpisać, która z tych trzech notatek Waszym zdaniem zdobędzie największą uwagę (czyli liczbę kliknięć)... Zwycięzca będzie losowany z grona tych, którzy wskażą prawidłowo. Zadanie może i przypomina loterię, ale jest w tym ciekawy element rozgryzania osobowości innych blogerów, budowania modelu socjologiczno-pychologicznego. Powodzenia. Macie czas do przyszłej niedzieli! Oczywiście zachęcam do reklamowania choćby tym prostym banerkiem rozdawajki. Przypominam - im wiecej chętnych tym wiecej nagród (3 już mam przygotowane, ale jak mnie zaskoczycie i pojawi się wiecej niż 30 chętnych to obiecuję, że coś jeszcze wydumam).

Notka zakończona!