Dystopia, czyli wejdź do gry

Rany, a co to jest? Horror? Rozpierducha i cycki dla młodych? S-F? Przedziwne połączenie. Pomysł może i ciekawy, ale efekt nie robi wrażenia i to mimo pewnych elementów, które mogą wydawać się całkiem efektowne. Oto wielka stara fabryka, jakieś tereny przemysłowe, od lat opuszczone. Migawki sugerują, że były tu jakieś tajne laboratoria, prowadzono jakieś eksperymenty. Dziś ten teren jest słabo chroniony, a nawet pojawił się pomysł, by wynająć obiekt dla grupy, która chce tu organizować gry i wydarzenia larpowe (czyli odgrywanie ról). Znacie to środowisko? Nie wystarcza im rozwiązywanie zagadek, ale trzeba je podkręcić, by obudować całą historią, strojami, odrobiną napięcia, konkurowania między graczami. Szwedzi w model fabuły, którym często bawili się Amerykanie, czyli grupka młodych ludzi, w sytuacji zagrożenia, zamiast elementów horroru wrzucili więcej elementów S-F, czym może chcieli podkręcić atmosferę, ale zgubili totalnie logikę.
Żeby to były zwyczajne zombiaki, to może i bym jeszcze to kupił jako pewną konwencję, ale tu niby jest serio, a potem postacie zachowują się kompletnie nieracjonalnie. Tak jakby w scenariuszu uznano, że nie trzeba łączyć scen "z powierzchni" z tymi "z budynku", wystarczy prowadzić je równolegle, bo jedne pozwalają komplikować relacje uczuciowe, budować jakieś konflikty, a drugimi trochę straszymy, wprowadzamy tajemnicę. Brak tego połączenia, sprawia że mało co się klei i niestety całość dużo traci na klimacie. Jedno co zostaje w głowie, to myśl: chciałbym kiedyś tak spróbować, bo to emocje z escape room, ale pewnie wielokrotnie podkręcone. I to nawet bez broni w fabule.