Marillion - Clutching At Straws, czyli bar to nie zawsze wesołe miejsce i konkurs

Kolejna płyta do której wracam z ogromnym sentymentem po latach, gdy miałem ją jeszcze na nagraną na kasecie... Czwarta płyta kapeli, która zdobyła u nas niesamowitą popularność (nie wiem czy gdzie indziej było aż tak) i niestety ostatnia w tym składzie. Odejście charyzmatycznego wokalisty - wielkiego Szkota nazywanego "Fish" spowodowało niestety wyparowanie tej magii z ich muzyki. To jego teksty i jego głos sprawiały, że całość przyciągała uwagę (przynajmniej takie jest moje prywatne zdanie). Dziś gdy słucha się tych numerów, człowiek aż wzdycha czasem jakże to różne od tej całej sieczki jakiej mamy teraz pełno w radiu i wokół nas. Te numery mocniej osadzone są muzycznie jeszcze w suitach rockowo-progresywnych lat 70-tych niż w tym co potem nadeszło, czyli robieniu na siłę przebojów łatwych, krótkich i przyjemnych (nawet świetny the Cure popłynął w tę stronę). Clutching at straws jest interesujący zarówno w warstwie tekstowej (historie krążą wokół uzależnionego od alkoholu pisarza), jak i muzycznej, choć rzeczywiście przebojów raczej zbyt wielu tu nie znajdziemy (chyba tylko szybki Incommunicado pozostał w świadomości przeciętnego słuchacza.  

 

Tekst i muzyka, która jest jego świetnym dopełnieniem (kapitalnie zmieniają się tu nastroje) dziś już nie tworzą takich spójnych całości. Różne oblicza ludzkiej psychiki, tego falowania między depresją a euforią, świat niczym z twórczości Bukowskiego. Warto się wsłuchać w całość - od początku do końca i dopiero po kilku razach wyciągać sobie najbardziej ulubione fragmenty. 

Od dawna kolekcjonuję płyty z lat 80-tych, korzystając z tego, że można je teraz zdobyć nawet poniżej 20 złotych za sztukę. Marillion wędruje na honorową półkę. Nie tylko ze względu na sentyment. Muzycznie nadal tych niepowtarzalnych klawiszy i gitar słucha się z przyjemnością. Chwilami nawet ciarki chodzą po plecach... Teraz pozostaje mi polować na wcześniejsze ich dokonania.

 

 *********************************************
Dzień flagi, a mi jakoś daleko do klimatów patriotyczno-optymistycznych i radosnego świętowania, ogólnie refleksje jakieś niewesołe na temat tego jak się Polacy dzielą i co dla nich dziś na pierwszym miejscu, co ważne, a co nieistotne...

Ale książka* na konkurs jest chyba dobrana odpowiednio? Szlachta Rzeczypospolitej, pijaństwo, obżarstwo, szabelki, no i głowy co do i do zgody i do kłótni prędkie. Ot kawałek naszej historii. Piekara zdobył sobie wielu fanów książkami wydawanymi przez Fabrykę Słów, teraz wydaje powieść czysto historyczną w wydawnictwie Otwarte. Można zajrzeć do niej tutaj.

"Gdańska wódeczka, krakowska dzieweczka, warszawski trzewiczek, toruński pierniczek"

Ktoś ma ochotę na tę lekturę? Zadanie bardzo proste - wystarczy wyrazić chęć zdobycia powieści w komentarzu pod tym postem - ale uwaga! Trzeba to zrobić nawiązując do ducha sarmackiego - reszta nieistotna - proza, poezja, krwiście czy delikatnie - decyzja należy do Was. Na koniec maja wybiorę najciekawszy, najbardziej przekonywujący komentarz. Wszystkich proszę o pozostawienie również e-maila do siebie (chyba, że ktoś ma bloga, gdzie adres jest zamieszczony). Więcej wymogów nie ma - choć oczywiście miło mi będzie jeżeli ktoś udostępni info o konkursie.
* egzemplarz recenzyjny przed ostateczną korektą

A ja przez weekend zasadzam się na seriale - coraz bardziej zachwyca Gra o tron, zaczynam House of Cards, zerkam na Hannibala i Downton Abbey - będzie o czym pisać! Potem wyjazdy i półtora tygodnia poza domem, więc pozostaną jakieś chwile wieczorami na książkę...