Bawię się świetnie - Ania Dąbrowska, czyli nie tylko wrażliwcom dedykowane jesiennie

Po recenzji Malwiny stwierdziłem, że płytka nie będzie dłużej czekała na swoją kolej, choć jest tyle innych rzeczy o których mam ochotę napisać, wsłuchać się w nie bardziej. Choćby ostatnie zakupy kuszą - nowe Voo Voo, Lao Che, Kim Nowak, stare Marillion, czy Morcheeba... Ale trzeba dać szansę Ani skoro inni tak zachwalają. 

I co? Ano miło. I tyle. Być może oczekiwałem za dużo, może za bardzo polubiłem jej "retro" wersje, a tu jest bardziej współcześnie i popowo. Faktycznie - ładny głos, duża wrażliwość, jest subtelnie, delikatnie, ale jak dla mnie ciut monotonnie. Ciekawie w warstwie muzycznej, ale mimo różnorodności instrumentarium jakoś wszystko zlewa się w jedno (jest parę fajnych pomysłów, ale to jednak jej głos jej w centrum). 

To nie jest płyta zła. Ba! Nawet powiedziałbym, że w zalewie nijakości popowych, sztampowych płytek ta wyróżnia się na plus. Ale to chyba nie będzie płyta, do której bym jakoś często teraz chciał wracać. 

Melodyjnie, bardzo spokojnie, nawet powiedziałbym, że troszkę melancholijnie. Może po prostu trzeba mieć do tego odpowiedni nastrój? 

Po kilku przesłuchaniach zdecydowanie na plus teksty - niegłupie i wbrew tytułowi wcale nie wesołkowate - jest bardzo osobiście, poważnie i od serca. Na pewno dużo lepiej słuchało mi się kawałków "unplugged" - delikatna gitara, fortepian, perkusja gdzieś w tle - wszystko to bardzo pasuje do eteryczności jej głosu. Ale delikatna jest całość - nawet gdy jest troszkę bardziej rockowo (Sublokatorka) to i tak to wciąż to raczej są pazurki, a nie pazur. Denerwujące są dla mnie za to miejsca gdy jest za dużo elektroniki (Na oślep) - co za moda jakaś, że teraz każdy musi nagrywać podobne brzmienia (od Nosowskiej po Brodkę)?. Za dużo jak dla mnie klawiszy, a tęskno za dęciakami :)

Moim faworytem chyba jest "Kiedyś mi powiesz kim chcesz być”, ale więcej jest tu niezłych numerów. 

Taka troszkę snująca się, bardzo delikatna muzyka. Ładna. Ale ja chyba teraz na jesień potrzebuję większej dawki energii. Czyli sam odkładam na półkę "na później", ale zachęcam do posłuchania samemu! Bo płyta tego warta i można dać się jej zaczarować (o ile akurat będziecie w odpowiednim nastroju)...

Mimo melodyjności chyba nastrój tych kawałków przekreśli ich szansę na częste pojawianie się w radiu - to tak jak z Anną Marią Jopek - pięknie, ale mało "przebojowo i dla mas".

Dziś ode mnie mocna szkolna 4, a odkładam na półkę ze świadomością, że "jak mnie najdzie" to mam coś ładnego pod ręką.