Zbyt wielcy by upaść, czyli film o kryzysie finansowym, a ja kilka słów o planach (bez kryzysu)

Na początek musicie naszykować się na gadkę o blogu. Kto nie ma ochoty może sobie spokojnie przejść do następnego akapitu.  A więc tak: jeszcze tylko dwa dni i zacznie się intensywny czas, w którym nie wiadomo czy bloga da się prowadzić tak regularnie jak dotąd (każdy rodzic wie, że rok szkolny to czas zajęć nie tylko dla dzieci). Ale nie tracę nadziei i nawet trochę odzyskałem zapał i znów szukam nowych pomysłów. Ze szkołą językową i jej reklamą dałem sobie spokój odkąd mi zawirusowali stronę, co do wyglądu strony pewnie nic nie zmienię, bo po prostu nie mam talentu do takich rzeczy, co do treści - mogę obiecać tylko tyle, że będę dalej szukał i wśród rzeczy starych i nowych. Konkursy - ostał się jeszcze jeden do piątku, a ja zastanawiam się nad kolejnymi - niestety ponieważ jednak nie chcę by ktoś na mnie nakablował, że organizuję losowania/loterię przyzwyczajcie się, że teraz będą to albo zgłoszenia, albo zagadki, ale zamiast zwyczajnego losowania zawsze przy większej ilości chętnych będzie tzw. drugi etap, czyli pytanie dodatkowe na e-mail (wtedy wygrywa najlepszy). Oby ta formuła się sprawdziła. Ach - no i akcja łap licznik - za złapanie i przesłanie do mnie na to dowodu będą nagrody - do złapania 99999, 10001, 111111, 121212. I jeszcze parę słów o współpracy - zaczyna mnie śmieszyć, szczególnie gdy dam się nabrać na nowe zaproszenie do współpracy, a potem widzę, że przynajmniej kilkadziesiąt osób zamieszcza te same informacje (patrz Canal Plus i Ale Kino), gdy recenzujemy te same tytuły książek itd. Powoli chyba dojrzewam do tego by zrezygnować i zostawić sobie jedynie kilka wydawnictw, które dają mi wybór tytułów i które mnie interesują. No i Gutek Film i Iplex.pl, które są jak zwykle kopalnią smakowitych kąsków (pewnie z Ale Kino też tak by było, ale tego kanału nie mam). Stosów z rzeczami do recenzji sporo, więc nagród na konkursy nie zabraknie :) Tyle gadki o blogu. Oczywiście jeżeli ktoś ma jakieś pomysły/uwagi to będę bardzo wdzięczny! 

Pomysłów na notki sporo, dziś kolejne dwa filmy doszły do zrecenzowania, ale muszę zachować jakąś kolejność więc jeszcze przez kilka notek o rzeczach obejrzanych wcześniej. Dziś: Zbyt wielcy by upaść.

Film ten to wyprodukowany przez HBO dramat opowiadający o kryzysie gospodarczym w 2008 roku w Stanach Zjednoczonych, a dokładniej o początkach całej afery i próbach interwencji przez władze (tzw. plan Paulsona, czyli ingerowania rządu w prywatny sektor bankowości). Film zgarnął chyba 11 nominacji do nagród Emmy, ale mimo znanych twarzy i nazwisk zaangażowanych w to dzieło, szczerze powiem Wam, że nie wiem za co. To znaczy domyślam się - dla Amerykanów (a przecież to ich nagrody) wszystkie te wydarzenia, nazwy firm i banków to bliska codzienność - to ich kredyty, ubezpieczenia, ich praca itd. A więc przyjrzenie się "kulisom" tego jak te firmy funkcjonowały, na czym polegały przekręty, jak wiele spraw jest załatwianych pod stołem - to wszystko kusi i przyciąga uwagę... Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie to średnio interesujące. I zagrane jakoś też niespecjalnie. Po obejrzeniu tego filmu po raz kolejny stwierdzam, że zajmowanie się papierami, obligacjami, akcjami itd. i jeszcze podniecanie się tym, to doprawdy zachowanie, którego nie jestem w stanie pojąć - dla mnie to nudne jak flaki z olejem. A przynajmniej tak tu wygląda. Próbuje się wprowadzić jakiś element napięcia i nerwowości (przyjmą ustawę czy nie, kupią bank czy nie?), ale dla widza, który w tym "nie siedzi" całość to tylko gadki spanikowanych facetów, którzy boją się, że będą zarabiać nie dwa miliony rocznie, a jedynie półtora.

Spotkania, telefony, spotkania, telefony, nerwy. I już? Jakoś w tym wszystkim dla mnie było mało życia.

To prawie wierne, reportażowe odtworzenie wydarzeń: kto z kim, o której itd. Być może jakiś wątek poboczny, fabularyzacja tych wydarzeń sprawiła by, że film by się lżej oglądało. Reżyser Curtis Hanson bazował na książce Andrew Sorkina i po raz drugi w ciągu miesiąca (po Newsroom) ten pan u mnie zalicza minusa. Nawet tak nudny temat można przecież opowiedzieć troszkę z większym jajem. Ale to pewnie wszystko dlatego, że się nie znam na takich sprawach i nie chcę specjalnie się zastanawiać jaki mają na nas wpływ. Wiem, że on jest (czy wiedzieliście, że 70% wszystkich finansów w USA jest posiadaniu raptem kilku prywatnych banków?), ale jak dla mnie jest on bardzo umowny - to kwestia dogadania się tych panów między sobą i stworzenia przez nich jakichś "globalnych mechanizmów gospodarki światowej". W Nowym Jorku ktoś pierdnie, a na giełdach w Tokyo, czy Londynie natychmiast indeksy lecą na łeb na szyję...