Wszystkie odloty Cheyenne'a, czyli znaleźć to coś

O rozdawajce na dole. A notka dzisiejsza o filmie "Wszytkie odloty Cheyenne'a".

Przedziwny film. Po pierwsze na pewno kapitalna rola Seana Penna, niesamowita i brawurowo zagrana postać głównego bohatera. Po drugie ścieżka dźwiękowa - to już pewnie dla wybranych, ale naprawdę smakowita - dużo lat 70-tych i 80-tych, głównie rocka alternatywnego. W filmie pojawiają się m.in. David Byrne, jesteśmy na koncercie Talking Heads, w warstwie dźwiękowej jest też np. Iggy Pop. No i wreszcie po trzecie - sama fabuła. I to chyba najbardziej wpływa na moją ocenę filmu i określanie go jako przedziwnego. Mamy wątek główny, czyli podróż głównego bohatera, śladami, które pozostawił mu zmarły ojciec, aby dokończyć sprawę, której tamten nie zdążył wykonać. A więc kino drogi. Opowieść o dojrzewaniu, odkrywaniu siebie, dawnej relacji z ojcem, która dawno została zagubiona. Ale ta opowieść jest nafaszerowana tak dziwnymi scenami, bohaterami drugoplanowymi (a każdy jakby z odrębną historią, którą każdy chce opowiedzieć), że wątek główny momentami nam znika z oczu. Jaki one mają związek z naszym bohaterem? Jak odszukiwać te ślady, nitki łączące poszczególne sceny ze sobą? A może odpuścić to sobie, bo wcale nie musi to tworzyć jakiejś zamkniętej całości? Oglądać to skupiając się na pewnej poetyce tych zdjęć, zabawach przy melancholijno filozoficznych stwierdzeniach naszego bohatera. Konfrontowania tego jak było dawniej (i czym wciąż trochę żyje) z tym co jest teraz...

Cheyenne to starzejąca się gwiazda rocka, kiedyś sławna postać, obecnie żyjąca w swoim dziwnym świecie pełnym fobii, dziwactw i izolowania się od świata. Co go zmieniło? Czemu nie chce dalej występować? Jak sam stwierdza - decyzję taką podjął po samobójstwie jednego z fanów, popełnionym pod wpływem jego  depresyjnych piosenek. Nasz bohater choć przestał grać, dla świata zewnętrznego założył maskę - może by nie okazywać już nigdy swego prawdziwego wnętrzna, emocji? To poza, ale jednocześnie sposób na to by nie zostać zranionym. Makijaż, ubiór, fryzura, jego przyzwyczajenia tworzą barierę, dzięki której do swego świata dopuszcza tylko wybranych. Ta postać pewnie będzie Wam sie trochę kojarzyć z Robertem Smithem z the Cure (sam byłem fanem i nosiłem znaczki z jego podobizną) :) Jak widać w tym filmie wrażliwcy nie muszą być ponurakami.

Sean Penn kapitalnie zagrał te postać. Jest komiczny, a zarazem pełen jakiegoś smutku. Choć przeżywa chwile szczęścia, nigdy tego nie okazuje. Zawsze stonowany, wręcz anemiczny, spokojny, wydawałoby się kompletnie bezradny przy żonie Francis, która mocno stapa po ziemi. To ona w tym związku zna życie, on stworzył sobie jedynie bezpieczną przestrzeń, poza którą się nie porusza. Ale gdy otrzyma wiadomość o chorobie od lat nie widzianego ojca wyruszy przez ocean sam - bo tę podróż musi przebyć bez opierania się na innych. Przerodzi się ona z krótkiej wizyty przy zmarłym w dziwaczną wędrówkę po kraju by spełnić życzenie ojca - więźnia obozu koncentracyjnego, by pomścić jego pamięć i wytropić zbrodniarza, który go skrzywdził. Zemsta, wybaczenie, wstyd, tęsknota, wreszcie miłość i odrzucenie - to wszystko kotłuje się w jego sercu, głowie, tym zaczyna żyć. Być może po wielu latach żyć naprawdę. Przecież o tym jest ten film: "This Must Be The Place"...        

Momentami surrealistyczne i mimo "wagi tematu" i kwalifikowania tego filmu jako dramatu, jak dla mnie jest to opowieść optymistyczna i powiedziałbym nie bez humoru. Paolo Sorrentino stworzył film jako dość dziwaczną układankę i dlatego pewnie ten film jednych zachwyci, innych najnormalniej znudzi. Warto więc zobaczyć choćby po to w której grupie jesteśmy...  

Ponieważ w poniedziałek Światowy Dzień Książki to mam do zaproponowania Wam kolejną rozdawajkę. Do wygrania książka specjalnie wydana przez EMPIK - wyjątkowe opowiadania Jacka Dehnela, Małgorzaty Kalicińkiej, Rafala Kosika, Zygmunta Miłoszewskiego, Beaty Pawilkowskiej. Jak widzicie zestaw ciekawy - z różnych gatunków, ale same znane nazwiska. I z tym jest związana moja prośba do Was.

Jeżeli chcecie zdobyć książkę, napiszcie proszę Wasze propozycje pięciu autorów, których opowiadania chcielibyście przeczytać w takim zbiorku. Szukamy wśród Polaków, mile widziane uzasadnienie. I tyle. Losowanie w środę, inna rozdawajka trwa do jutra, kolejna przygotowana na czwartek. Uff. Z Lublina wróciłem, niestety po raz kolejny mam niedosyt tego miasta, chciałbym tam wrócić i to niebawem, jak się uda pewnie uraczę Was porcją zdjęć i wrażeń.