Strony

niedziela, 21 marca 2021

Jaskółki z Czarnobyla - Morgan Audic, czyli to niemożliwe by po tylu latach...

Kolejna zaległość kryminalna z ubiegłego roku, ale ponieważ z jesieni, nie mam jakichś wielkich wyrzutów sumienia. Lektura o tyle ciekawa, że oto Francuz pisze powieść, w której realia są tak odległe od jego kraju, rozbudowuje tło historyczne tak dalekie od jego doświadczeń. Kto wie, może interesuje się awarią w Czarnobylu, może był nawet uczestnikiem jednej z wypraw do Zony (marzy o tym moja córka). Wyszło mu to w każdym razie bardzo dobrze. Może ktoś znając topografię znajdzie jakieś błędy, mi jednak trudno się do czegokolwiek przyczepić. Mam wrażenie, że pisząc o emocjach ludzi, którzy musieli w 1986 opuszczać swoje domy, czy też o współczesnych napięciach między Ukrainą i Rosją, uchwycił to wszystko bardzo dobrze. To wciągający thriller kryminalny, a jednocześnie opisy życia wokół strefy zamkniętej, czy też nawet tego jak wokół Zony rozwija się szara strefa handlu rzeczami wywożonymi mimo tego, że są skażone wysoką dawką promieniowania, mogą zaciekawić nawet ludzi, którzy dotąd Czarnobylem się interesowali w niewielkim stopniu.


Wszystko zaczyna się do znalezienia na jednym z budynków w Prypeci, zmasakrowanego ciała mężczyzny. Śledztwo jest utrudnione, bo mało kto chce dotykać napromieniowanego trupa, nie dokonano nawet sekcji, strefa jest ściśle zamknięta i kontrolowana jedynie w teorii, więc policja nie robi wielkich postępów. Tymczasem wkurzony zdeterminowany ojciec zamordowanego postanawia wziąć sprawy we własne ręce i wynajmuje w Moskwie jednego z policjantów, by ten udał się prywatnie na Ukrainę i odnalazł sprawcę. Aleksander Rybałko podejmuje się tej misji dla kasy, choć ma sporo wątpliwości - niby zna teren, bo tam się urodził, pamięta katastrofę, nawet skażenie go nie przeraża, bo właśnie dowiedział się, że zostało mu jedynie pół roku życia. Czuje jednak niepokój i niechęć do spełnienia warunków postawionych mu przez zleceniodawcę, który nakazał mu po prostu zabić ofiarę jego polowania.
Mamy więc śledztwo prowadzone równolegle przez policję ukraińską i policjanta z Rosji, który musi przed nimi ukrywać swoje działania. Depczą sobie wzajemnie po śladach, nie wiedząc, że sprawca ich obserwuje i powoli przygotowuje jeszcze bardziej okrutną kontynuację swojego planu. Kto będzie szybszy i jaki związek mają współczesne ofiary z okrutnym morderstwem jakiego dokonano w noc wybuchu w elektrowni jądrowej? Gwarantuję Wam trzymającą w napięciu lekturę!

A ode mnie spory plus za pokazanie nie tylko konsekwencji awarii w Czarnobylu, które utrzymują się do dziś, ale i tego z jakim bólem patrzą na konflikt z Rosją, wszyscy ci, którzy wychowywali się w ZSRR i wciąż mają w sobie cząstkę "człowieka sowieckiego". Dla młodych może wszystko jest proste - jest wróg, jest nienawiść, ale starsi mają świadomość, że na wschodzie Ukrainy strzelają do siebie ludzie, którzy być może mają wspólnych krewnych albo ich rodzice byli przyjaźniącymi się sąsiadami.
To uchwycenie sedna konfliktu, rozgrywanego przez polityków i ludzi, którzy chcą robić interesy na wojnie, dzieląc ludzi i napuszczając ich na siebie, jest bardzo prawdziwy.    

No i Zona - ten klimat opuszczenia, pozostawienia prawie w stanie nie naruszonym przez tyle lat wszystkiego. To co się wydarzyło w 1986 tkwi w ludziach, a to miejsce jest przestrogą, nie tylko pokazując realne konsekwencje awarii, ale i stanowiąc wciąż duże zagrożenie dla zdrowia i życia wielu ludzi (przecież betonowy blok stanowi jedynie tymczasowe zabezpieczenie). To naprawdę wywołuje ciarki na plecach.

4 komentarze:

  1. U mnie książka ta wciąż czeka na swoją kolej, mimo że kupiłam ją w zeszłym roku. Akurat wpierw wzięłam się między innymi za pozycje z bibliotek, gdzie są wszak terminy zwrotu. Skoro jednak mam "Jaskółki z Czarnobyla" w prywatnych zbiorach, to mi nie uciekną, acz w końcu muszę się za nie zabrać. Intrygują mnie w tym tytule nie tylko jego aspekty rodem z kryminałów i thrillerów, lecz też właśnie wątek Czarnobyla. Cieszę się więc, że jesteś usatysfakcjonowany lekturą. Liczę, iż również będę zadowolona.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. polecam, naprawdę niezłe. Teraz kolej na Bochusa, ale mam jeszcze na stosie kilka niezłych kryminałów, bo uwielbiam ten gatunek

      Usuń
  2. Kilka lat temu bardzo fascynował mnie temat katastrofy. Sporo sie naczytalam na ten temat, jednak moja fascynacja nim w pewnym czasie wygasła. W zeszłym roku przy okazji premiery tej książki znów zaczęłam interesować sie tematem, przeczytałam tę książkę i zakochałam się w historii którą stworzył autor. To kawał dobrej literatury i jedna z lepszych historii kryminalnych jakie przeczytałam. :)
    Pozdrawiam :)
    recenzjeklaudii.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. kryminał rzeczywiście wciągający, ale właśnie to tło mnie tutaj zafascynowało. Chyba podbiorę z półek córki coś na ten temat, bo od kiedy ogląda Urbexów, mocno wciągnęły ją te klimaty

      Usuń