Dwa wieczory z Rosją, czyli raz się wybawisz, raz wynudzisz

Notka podwójna, wybaczcie, ale jak się doliczyłem dziś 100 szkiców, o rzeczach o których chciałbym napisać, to się złapałem za głowę. Będzie więc więcej dwu, albo i trzy paków :) 

Jutro książka, a potem może filmowo...

A dziś teatralnie i dokumentalnie. Obie rzeczy z tego tygodnia i obie o Rosji.

Najpierw teatr Buffo i wieczór rosyjskie, czyli taki ich "the best of" - zbiór różnych piosenek i muzycznych podróży za naszą wschodnią granicę. Trochę bez ładu i składu, ale o dziwo bawi. I to nie tylko ze względu na dobre, dowcipne prowadzenie Janusza Józefowicza, ale przede wszystkim ze względu na profesjonalizm wykonawców i naprawdę (niektóre) ciekawe pomysły na aranżacje. Była i Ałła Pugaczowa i duet Tatu, piosenka z rosyjskiej wersji spektaklu Romeo i Julia i Biełyje rozy... Szaleństwo taki zestaw.

Jestem zwierzęciem raczej mało "ludycznym", więc ciężko wzbudzić mój entuzjazm, ale tu nawet bez oporów poderwałem się z fotela by tańczyć do "Rasputina" Boney M. Nawet szampan nie był mi potrzebny (a dają na tym przedstawieniu za darmo). Od rzeczy bardziej nostalgicznych i świetnych głosów wokalistek, przez duet fortepianowy (jak zwykle świetny Janusz Stokłosa i Max Bielecki), ciepło przyjętego białoruskiego barda z gitarą (Żmicier Wajciuszkiewicz), aż po brawurowe i z przytupem (dosłownie) wykonania kawałków bardziej przebojowych. Świetni tancerze (również goście z Rosji) i świetne głosy! Tu więcej fotek

Skoro już wiecie, że jeden wieczór był udany, to domyślacie się, że drugi dużo mniej.
Jak dotąd pokazy specjalne w Multikinie mnie nie rozczarowywały, ale tym razem jednak muszę powiedzieć, że mimo hucznych zapowiedzi film "Ermitaż odkryty. 250 lat gromadzenia zbiorów" nic specjalnie przed widzami nowego nie odkrywa. No chyba, że przed widzem na zachodzie, który niewiele wie o samym muzeum i o Rosji.
Ponad 3 miliony dzieł sztuki - od Rembrandta, Michała Anioła, Matisse'a aż po sztukę nowoczesną. To musi robić wrażenie. No i te wnętrza. W końcu była to siedziba carów. Nie wiem czego spodziewałem się po filmie, który trwa niecałe dwie godziny, pewnie moje oczekiwania były po prostu zbyt duże. Jednak bilety po 35 złotych za oglądanie wywiadów z różnymi pracownikami muzeum opowiadającymi o jego historii, choćby nie wiem jak ciekawych, to przesada.
Jak dla mnie za mało samych dzieł sztuki, ich historii (a nie samego budynku), klimatu tego miejsca. Dokumenty podobne do tego pewnie spokojnie można upolować w telewizji, albo nawet w sieci. Może i mniej profesjonalne, ale chyba ciekawsze. Dlatego oprócz zwiastuna produkcji jaką pokazało Multikino, poniżej zamieszczam dwie inne ciekawostki z sieci.

Marzenie - odwiedzić Ermitaż i to nie na kilka godzin, a na dłużej - zapisane.
Więcej informacji: www.hermitagerevealed.com