Daas, czyli zanim przeczytam Księgi Jakubowe

Ta historia rzeczywiście jest ciekawa i aż dziwne, że dopiero od niedawna pojawia się jakoś szerzej w przestrzeni medialnej. Zanim więc uda się przeczytać nową powieść  Olgi Tokarczuk, warto obejrzeć Daas, w którym również pojawia się temat dziwnego guru, mistyka Jakuba Franka, który przyciągał do siebie ludzi zarówno biednych, jak i budził ciekawość bogatych. Niby nie on jest głównym bohaterem, ale działania innych ludzi wciąż się wokół niego obracają. 

Warto jednak zastrzec, że debiut reżyserski Adriana Panka jest filmem niełatwym. Nastrój, zdjęcia, klimat poszczególnych scen, powolna akcja, sprawiają, że całość kompletnie nie przypomina tego, do czego przyzwyczaiło nas kino krajowe, gdzie zwykle scenarzyści i reżyser starają się być tak łopatologiczni, jak tylko się da. Rzadko pojawiają się u nas ostatnio filmy kostiumowe, a tu nie dość, że dostajemy coś dopracowanego, to i na dodatek dość wymagającego. Nie każdemu pewnie to będzie pasować (dla mnie chwilami też seans się dłużył), ale dla wielu osób lubiących takie rzeczy, może to być spora frajda.

 

XVIII wiek. Wiedeń. Radca nadworny Henryk Klein (Mariusz Bonaszewski) otrzymuje skargę na niejakiego Jakuba Franka (Olgierd Łukaszewicz), który choć poszukiwany za głoszenie herezji, wydaje się kompletnie bezkarny i nawet ma poparcie kogoś na dworze cesarskim. Donos złożył jego były wyznawca Jakub Goliński (Andrzej Chyra), który twierdzi, że stracił nie tylko majątek, żonę, ale naraził się też na problemy prawne, będące konsekwencją "znajomości" z nowym mesjaszem. Śledzimy zarówno losy Golińskiego, śledztwo Kleina, ale tak naprawdę to co najciekawsze to wciąż powracający wątek Jakuba Franka. Czym uwodzi, czaruje, jak manipuluje on ludźmi? Oto człowiek oskarżany o zgorszenie, odrzucany zarówno przez żydów, jak i chrześcijan, otoczony uwielbieniem swoich wiernych i famą cudotwórcy, wielkiego maga. Charyzmatyczny i ekscentryczny. Nie uznający żadnych granic, praw, koronowanych głów. Ciekawa historia i już cieszę się na Księgi Jakubowe...

Nawet nie sama fabuła była dla mnie jednak najbardziej interesująca, ale klimat tego filmu. To zdjęcia, scenografia i ta dziwna, niepokojąca aura, zostaną mi najbardziej w głowie.