Dziewczyna na moście, czyli w pogoni za szczęściem

Po raz kolejny robię zmianę planów i piszę około północy notkę troszkę archiwalną, czyli na temat czegoś widzianego kilka tygodni temu. Ale tym razem na szczęście powodem nie jest jest jedynie zaganianie i brak czasu. Po prostu po pracy pojechałem jeszcze do Muzeum Powstania na spotkanie promocyjne książki-albumu "Rozpoznani". Niesamowity czas - ale zanim wróciłem do domu minęła godzina 22. W domu czekała przesyłka od Agory właśnie z tą pozycją do recenzji, więc kolejną godzinę spędziłem na przeglądaniu... Wciąż w pamięci na świeżo mam film, a ta książka i to spotkanie stanowią niesamowite uzupełnienie, rozwinięcie...

Napiszę o tym jeszcze.

A dziś jak wspominałem - coś ze szkiców notek porobionych już jakiś czas temu. Film, który ma w sobie jakiś dziwny nastrój, urok, choć nie każdemu to będzie pasowało. W czasach gdy nawet dawne filmy czarno-białe się koloryzuje, decyzja by kręcić właśnie w takiej technice i to historię dziejącą się współcześnie, już może zaciekawić.

 

Adela - nimfomanka, szukająca nawet poprzez przygodne kontakty jakiejś bliskości, postanawia ze sobą skończyć skacząc z mostu. Powstrzymuje ją przed tym Gabor - występujący w cyrku artysta specjalizujący się w rzucaniu nożami. Skoro jest ci wszystko jedno czy umrzesz, czy będziesz żyć - będziesz świetnie nadawać się na moją asystentkę - mówi. I zabiera ją w podróż.

Dziwna to relacja, pełna przyciągania i fascynacji, ale sami nie wierzą w to, że im się może udać, że to drugie może pokochać naprawdę. On nagle nabiera wiatru w żagle, znalazł muzę, natchnienie i kogoś kto przynosi mu szczęście. Ona, która uważała się dotąd za pechowca, cieszy się nagłym uśmiechem losu, wciąż jednak poszukuje, pragnąć prawdziwej miłości i bliskości, której Gabor jej nie okazuje. Chcieliby, lecz boją się...
Uczucia wszystko komplikują. A może tylko tak im się wydaje, bo nie potrafią ich nazwać i okazać?

Leconte stworzył coś na pewno nie szablonowego, bo przecież nie da się zestawić tego z komediami romantycznymi i romansami. Na plus również muzyka idealnie wpasowująca się w klimat filmu. Daniel Auteuil bardzo dobry i nawet partnerująca mu Vanessa Paradis wydaje się idealnie tu pasować.