Twin shadow - Forget, czyli płyta sprzed dwóch lat, a brzmi jak...

Płyta troszkę "niedzisiejsza". Ale czyż nie jesteśmy wszyscy trochę zmęczeni papką i nijakością tego co funduje nam radio, czy nie chcemy eksperymentować poszukując klimatów, które mogłyby nas zaczarować? Ta płyta może to zrobić.
Dla mnie osobiście jest to też trochę powrót do dawnych klimatów jakimi muzycznie się fascynowałem - wytwórni 4AD. Jej szef od dawna zaskakuje oryginalnością projektów, które wydaje, bardzo dojrzałymi debiutami, dźwiękami jakich na próżno by szukać na innych płytach. To z tej stajni wyszły jedne z najpiękniejszych płyt lat 80-tych (np. projekt This Mortal Coil) i kapele, które do dziś fascynują jak choćby Dead Can Dance, Cocteau Twins, Xymox i masa innych. Ale gościu potrafił przełamywać szufladki, do których nawet sami fani próbowali go wcisnąć - stąd też wydawał rzeczy kompletnie zaskakujące i różne od klimatów z jakimi go kojarzono (jak choćby MARS, Pixies). Ta płyta też mnie zaskoczyła. Co prawda 4AD jedynie wykupiło prawa do dystrybucji na Europę, ale widać nadal umiejętność wyszukiwania ciekawych rzeczy za Oceanem. Płyta jest popowa, słodka i można by spokojnie przenieść ją w czasie o lat 20, bez specjalnego zgrzytu. Kłaniają się lata 80-te, synth-pop i skojarzenia muzyczne choćby z Tears For Fears. To źle? Niekoniecznie.

 

Choć nie ma tu nic specjalnie odkrywczego płyta jednak wciąga i fascynuje. Od słodkich, tanecznych rytmów często przechodzimy tu do klimatów bardziej surowych, sporo tu chłodu, nostalgii i tajemnicy, a wokal i teksty sprawiają, że wcale słodko i głupawo nie jest. George Lewis Jr. wydaje się momentami śpiewać troszkę od niechcenia, ale już po chwili słyszymy ile wkłada w to emocji. Całość to nie tyle odgrzewane muzyczne kotlety, ale raczej podróż do wspomnień, twórcze wykorzystanie tego co było modne wtedy. Płyta prosta, ale jednocześnie inspirująca to tego by odkrywać piękno w tej prostocie. Dominują syntezatory, ale często ponad nie przebija się mocny bas, chwilami ostrzejsze gitarki, ale znajdziemy też dęciaki, fortepian - wszystko tworzy harmonijną całość, choć nie brakuje odważnego złamania słodkich melodii.

Znany jest przede wszystkim singlowy "Slow", ale naprawdę warto posłuchać reszty. Kogoś zauroczą kawałki spokojniejsze i stonowane, dla innych mocnym punktem mogą się okazać rytmy bardziej taneczne. Czasem porównuje się tego wokalistę to Morriseya - może miejscami tak jest, choć muzycznie to dla mnie trochę odmienne style (może jedynie wrażliwość podobna). Moim faworytem na razie jest chyba tytułowy Forget. 

Płyta nie tylko dla romantyków i marzycieli :) Posłuchajcie sami tych wesoło-smutnych dźwięków. Dajcie sie zaczarować.

you're my favorite daydream,
I'm your famous nightmare
everything I see looks like gold,
everything I touch goes cold,
castles in the snow.

here's all I know:
your checkered room and
your velvet bow
your elvis song in my ear,
that moonlit voice that i hear

now we are bold as brass
we walk along a golden crest
we hide away for a week